Μπορεί το ενδιαφέρον για τον ΣΥΡΙΖΑ να αναθερμάνθηκε κι αυτό φάνηκε και από την απήχηση των εργασιών του Διαρκούς Συνεδρίου.
Όμως, κακά τα ψέματα. Ο νέος ή η νέα πρόεδρος (κατά τη γνώμη μας η Εφη Αχτσιόγλου, με την επιτηδευμένα «στρογγυλεμένη» ομιλία της, αλλά και την ηγετική στιβαρότητα που απέπνεε η σκηνική της παρουσία, επιβεβαίωσε τον τίτλο του αδιαμφισβήτητου φαβορί), πέρα από τις προκλήσεις της τρέχουσας συγκυρίας, την οικοδόμηση μιας αξιόπιστης αντιπολιτευτικής παρέμβασης, θα έρθει αντιμέτωπος ή αντιμέτωπη, με ένα «φάντασμα» που επλανάτο και στην αίθουσα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.
Το αν δηλαδή ο υπαινιγμός του Αλέξη Τσίπρα, στη δήλωση παραίτησής του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενδεχομένως κλείσει τον ιστορικό («βιοϊστορικό» όπως θα έλεγε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος) του κύκλο, θα επιβεβαιωθεί στην πράξη.
Με έναν πιο μπρουτάλ τρόπο το διατύπωσε, σε ηλεκτρονική του ανάρτηση, ο άλλοτε σύμβουλος του παραιτηθέντος προέδρου, Νίκος Καρανίκας, προεξοφλώντας την αποτυχία του όποιου διαδόχου του, στην αναπόφευκτη «αναμέτρηση» με το βαθύ κόμμα.
Προφήτες δεν είμαστε, πολύ περισσότερο «ψευδοπροφήτες». Όμως, η εικόνα που εκπέμφθηκε από το Διαρκές Συνέδριο, θα προκαλούσε σε έναν άνθρωπο, που αν μη τι άλλο, δε διακατέχεται από αντί-ΣΥΡΙΖΑ μένος, ένα είδος «χαρμολύπης».
Από τη μια διέκρινες και στις «πλατφόρμες» των πέντε υποψηφίων, έναν κομματικό οργανισμό, με έναν αξιοσημείωτο πλούτο απόψεων, προτάσεων, πολιτικών σχεδίων. Ένα κόμμα που στεγάζει στις τάξεις του, ένα εξαιρετικής ποιότητας δυναμικό, που αποτυπώνει αυτή ακριβώς την πολυφωνία και ευρύτητα του χώρου. Τέτοια ευρύτητα, πολυφωνία και ποιότητα ανθρώπινου δυναμικού, με εμπειρίες μάλιστα και διακυβέρνησης, θυμίζουν το ΠΑΣΟΚ, των δεκαετιών ‘80 και ‘90.
Όμως, η «δεύτερη ανάγνωση», μας δείχνει πως η εικόνα είναι λίγο παραπλανητική, ίσως δε να αποτελεί και ένα είδος «χωριού Ποτέμκιν». Γιατί αυτός ο εμπλουτισμός, που αναδεικνύει αυτό το εύρος, να οφείλεται αποκλειστικά σε πρωτοβουλίες και επιλογές του Αλέξη Τσίπρα.
Το βαθύ κομματικό «ιερατείο» ουδέποτε συμβιβάστηκε με αυτά τα «ανοίγματα» όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων, αλλά και στη λαϊκή βάση, με τους 150.000 πολίτες-ψηφοφόρους που προσήλθαν στις κάλπες, για να ψηφίσουν τον Αλέξη Τσίπρα ως πρόεδρο.
Αυτοί οι άνθρωποι παρέμειναν «αόρατοι» για τον παλιό, σκληρό πυρήνα του κομματικού μηχανισμού, που δρα και συμπεριφέρεται με τη νοοτροπία του «σκαντζόχοιρου» και μηχανεύτηκε λογής προσκόμματα, για να εμποδίσει την ενσωμάτωσή τους, στην καθημερινή κομματική λειτουργία.
Το μαρτυρούν οι αντιδράσεις για την υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη. Κακά τα ψέματα. Οι αντιδράσεις δεν αφορούν αποκλειστικά στο συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά στο σύνολο αυτών των ανοιγμάτων, που εκλαμβάνονται ως απειλή για τη δική τους κομματική εξουσία.
Δεν ήταν μόνο άλλωστε ο Νίκος Καρανίκας, αλλά και ο αναπληρωτής γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Γιώργος Βασιλειάδης, που κάλεσε τον ή τη νέα πρόεδρο, να «σπάσει» τους εδραιωμένους κομματικούς μηχανισμούς και τις παραλυτικές ισορροπίες, που αυτοί παράγουν.
Δεν έχει άλλωστε άδικο ο κ. Καρανίκας, όταν υπενθυμίζει ότι αυτοί οι μηχανισμοί, που συνιστούν το «βαθύ κόμμα», «κατάπιαν» στο τέλος και τον ίδιο τον πρώην πρόεδρο.
Θα μπορέσει ο ή η διάδοχος, να αποφύγει τη μοίρα;
