Συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν: Εμεινε το κλίμα

ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ

Κάποτε όταν ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε ρωτηθεί, για το πως πήγε μια κρίσιμη συνάντηση, απάντησε: «Το κλίμα ήταν καλό και δεν το έφαγε ο γάιδαρος».

Για την πολυσυζητημένη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ως σίγουρο, μόνο το πρώτο, επιφυλασσόμενοι σοβαρά για το δεύτερο.

Το γεγονός ότι οι δύο ηγέτες συναντώνται για δεύτερη φορά, μέσα σε ελάχιστους μήνες, μετά την πανηγυρική εκλογή και των δύο, δείχνει σίγουρα μια διάθεση διατήρησης ανοιχτών των διαύλων επικοινωνίας, στο ανώτατο επίπεδο. Επιχειρείται μάλιστα να δοθεί και μια θεσμική διάσταση, με την ανακοίνωση της σύγκλισης Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, στις αρχές Δεκεμβρίου.

Να συμπεριλάβουμε στα θετικά και τη μείωση των εντάσεων, επί του πεδίου. Όμως, κάπου εδώ σταματάνε τα καλά νέα και το κλίμα…… αρχίζει να το τρώει ο γάιδαρος.

Κατά πρώτον, τα όσα δήλωσαν οι δυο ηγέτες και όσα αποτυπώθηκαν στα επίσημα κείμενα, μετά τη συνάντηση, δείχνουν-και δε χρειάζεται να είναι κανείς εξοικειωμένος με τη γλώσσα της διπλωματίας για να το καταλάβει-πως καμία σύγκλιση δε φαίνεται να υπήρξε.

Επιβεβαιώθηκε έτσι η, προ της συνάντησης, εκτίμηση του Ελληνα πρωθυπουργού, που φρόντισε να χαμηλώσει αρκετά τις προσδοκίες, με την προσθήκη μάλιστα ότι η «Χάγη», που έχει αναχθεί σε ένα είδος φετίχ, από τους «εραστές» της πάση θυσία ελληνοτουρκικής φιλίας, είναι πολύ μακριά. Μάλλον δε διακρίνεται καν στον ορίζοντα.

Το γιατί προκύπτει από τις τοποθετήσεις της άλλης πλευράς. Λίγες μόλις ώρες πριν τη συνάντηση, ο πρόεδρος της Τουρκίας διατύπωσε από το πιο επίσημο βήμα, εκείνο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, τη θέση της χώρας του, περί… δυο κρατών στην Κύπρο.

Λίγες μέρες εξ άλλου, πριν τη συνάντηση, μετά την «προπαρασκευαστική»  συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών, των δύο χωρών, ο κος. Φιντάν, παρόντος του κου. Γεραπετρίτη, έκανε λόγο για «διαφορές» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (προσέξτε τον πληθυντικό) που μάλιστα συζητήθηκαν στη συνάντηση, αλλά και για «δίκαιο διαμοιρασμό» στο Αιγαίο.

Το τι εννοεί η άλλη πλευρά, με τις ανωτέρω διατυπώσεις, το έχουμε πια εμπεδώσει πολύ καλά, ώστε να μη χρειάζονται πρόσθετες επεξηγήσεις.

Δεχόμαστε επίσης, καλή τη πίστει,  τις διαβεβαιώσεις-και πρόσφατα-του Ελληνα πρωθυπουργού, ότι παραμένουμε αμετακίνητη στη, χαραγμένη από τη δεκαετία του `70, κοινή εθνική γραμμή, για τη μία και μόνη διαφορά, που αναγνωρίζουμε, στη σχέση μας με τη γείτονα, για την οριοθέτηση (σε τεχνικό επίπεδο μάλιστα) των θαλάσσιων ζωνών, δηλαδή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας και ότι μόνο γι` αυτό θα μπορούσε να γίνει η από κοινού παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο, με το αντίστοιχο περιεχόμενο του συνυποσχετικού.

Δεχόμαστε επίσης την πρόσφατη επιβεβαίωση, από τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, ότι δε δεχόμαστε διχοτομική λύση του Κυπριακού. Ελπίζουμε δε να «διαλυθούν» στο αμέσως επόμενο διάστημα, με τον πιο καθαρό τρόπο, τα «σύννεφα» που σκιάζουν τη σχέση της Αθήνας με τη Λευκωσία, με πολλές επ` αυτού ενδείξεις, όπως και την έρπουσα φημολογία, ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να «θυσιάσει» την Κύπρο, χάριν των «ήρεμων νερών», στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Κάτι τέτοιο θα ήταν κάτι παραπάνω από λάθος.