Οσο πλησιάζει η «ώρα των εκλογών», τόσο υποχωρούν οι χαζοχαρούμενες ιαχές και κάμπτονται οι βεβαιότητες, για το αποτέλεσμα.
Ας τα δούμε λοιπόν λίγο πιο ψύχραιμα τα πράγματα. Παρά την καταγραφόμενη υπεροχή του, για το κυβερνών κόμμα η αναμέτρηση εμφανίζει έναν διαρκώς αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας.
Τούτο δε, καθώς ο «πήχης» έχει τοποθετηθεί αρκετά ψηλά, στο «ύψος» της αυτοδυναμίας. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι διάφορες τάσεις, ρεύματα, «βαρόνοι» και «δελφίνοι», στοιχίζονται ασφαλώς γύρω από την ηγεσία… καταπίνοντας τα πάντα, όμως είναι αυτοί που έχουν ανεβάσει τον πήχη. Που σημαίνει ότι αν ο στόχος της αυτοδυναμίας δεν επιτευχθεί ούτε με τη δεύτερη εκλογή, τότε θα τεθεί εκ των πραγμάτων θέμα ηγεσίας. Αποτελεί άλλωστε εθιμική παράδοση στο κόμμα της δεξιάς, η εκλογική αποτυχία να σημαίνει αυτόματα και την «έξοδο» του επικεφαλής.
Μετά δε από τόσα χρόνια παρουσίας, ως κόμματος εξουσίας, έχει διαμορφωθεί ένα ικανό «απόθεμα» αρχηγίσημων και πρωθυπουργήσιμων, που διαρκώς αναπαράγεται.
Αντίθετα, για τον Αλέξη Τσίπρα, τα περιθώρια είναι λίγο μεγαλύτερα, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός «πάει για δύο αποτελέσματα» όπως λένε και στο ποδόσφαιρο. Αν καταφέρει να ανατρέψει τους υπάρχοντες και παγιωμένους συσχετισμούς, θα είναι «πασάς στα Γιάννινα».
Αλλά και αν αποτύχει, υπό την προϋπόθεση ότι το ποσοστό του θα προσεγγίζει εκείνο των βουλευτικών εκλογών του 2019 ή η διαφορά με τη ΝΔ θα είναι διαχειρίσιμη, δεν πρόκειται να τεθεί θέμα αμφισβήτησής του, καθώς θα έχει (ειδικά αν επιβεβαιωθεί η στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ) αναδειχθεί ο φυσικός ηγέτης του σύνολου κεντροαριστερού χώρου, αλλά και ως ένας υπολογίσιμος και αναγκαίος «παίκτης» στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Αλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εμπεδώσει, ως κομματικός σχηματισμός, κουλτούρα εξουσίας, γι’ αυτό και την τυχόν αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα θα ακολουθήσει πορεία συρρίκνωσης και βαθμιαίας απαξίωσης.
Εδώ όμως να συνυπολογίσουμε και μια ακόμη παράμετρο. Μπορεί πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργεί ως τροχοπέδη για τον Αλέξη Τσίπρα, λόγω των «μουσειακών» αντιλήψεων που επικρατούν, αλλά σε «βαρίδι» μεταβάλλεται και η ΝΔ για τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τα λογής «φυντάνια» που ξεφυτρώνουν, δημιουργώντας την αίσθηση ενός κόμματος «πλιατσικολόγων».
Τι από τα δύο είναι άραγε προτιμότερο;
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
