Ηταν κάτι άλλο
Δεν ξέρουμε πώς ήρθε σε μερικούς, να συγκρίνουν όσα συνέβησαν την περασμένη Κυριακή, στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, με τη σύγκρουση στην αντίστοιχη Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, στο «Πεντελικό», το φθινόπωρο του 1990.
Μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα, αναζητούνται τέτοιες συγκρίσεις, είτε για καλό, είτε για κακό. Όμως, αυτό που συνέβη στο «Πεντελικό» πριν 32 χρόνια (πότε πέρασαν; ) δεν έχει καμιά σχέση με τις όποιες αψιμαχίες, της περασμένης Κυριακής.
Το υπογραμμίζει η άνετη εκλογή της νέας γραμματέως, χωρίς άλλη υποψηφιότητα, ενώ το «σπάσιμο» της γραμμής, που περιεχόταν στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, για τη νέα Πολιτική Γραμματεία, δεν αξίζει καν σχολιασμού. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί το 1984, στο 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, με την αντίστοιχη πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου, σε εποχή παντοδυναμίας του ιδρυτή του Κινήματος…
Το 1990, τα πράγματα είχαν διαμορφωθεί αλλιώς. Πολλά είχαν αλλάξει. Το ΠΑΣΟΚ είχε περάσει στην αντιπολίτευση, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, ενώ η εύθραυστη υγεία του έθετε εκ των πραγμάτων τον προβληματισμό για την επόμενη μέρα και δημιουργούσε το υπέδαφος για αμφισβήτηση, τουλάχιστον στο ανώτερο στελεχικό δυναμικό.
Αυτό ακριβώς και συνέβη, αλλά με τέτοιο τρόπο, που έθεσε σε διακινδύνευση την ίδια την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ, όπως είχε διαμορφωθεί μέχρι τότε.
Να τα πάρουμε από την αρχή. Στο 2ο Συνέδριο, η κομματική βάση επιβεβαίωσε την ηγεμονική θέση του Ανδρέα Παπανδρέου, στο Κίνημα που ο ίδιος ίδρυσε, επανεκλέγοντας τον δια βοής, στη θέση του προέδρου.
Όταν όμως ήρθε η ώρα για την πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Αιτία ή αφορμή για τη σύγκρουση, που παρ’ ολίγο να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες, διαλυτικές καταστάσεις, αποτέλεσε η εκλογή γραμματέα του οργάνου.
Ηταν μια θέση, που είχε μόλις θεσμοθετηθεί, στο Συνέδριο που είχε προηγηθεί. Εξ αρχής ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε καταστήσει σαφή την πρόθεσή του, να προτείνει για το εν λόγω αξίωμα, τον Ακη Τσοχατζόπουλο.
Απέναντι σ’ αυτή την επιλογή συγκροτήθηκε ένας μάλλον ετερόκλητος και ευκαιριακός συνασπισμός ομάδων και προσώπων, που, έχοντας κατά νου την επόμενη μέρα, συνέπιπταν στο στόχο περιορισμού της εξουσίας, διεκδίκησης ρόλων και αναδιαμόρφωσης συσχετισμών.
Προς τούτο κατέληξαν στην υποστήριξη μιας άλλης υποψηφιότητας, εκείνης του Κώστα Λαλιώτη. Προσπάθησαν δε να πείσουν, ή να πιέσουν ή να επιβάλλουν στον Ανδρέα Παπανδρέου, την εκ μέρους του αποδοχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας, αντί εκείνης του Ακη Τσοχατζόπουλου.
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όμως, δεν ήταν ο πολιτικός και ο άνθρωπος που θα υπέκυπτε σε τέτοιου είδους πιέσεις, ή εκβιασμούς, όπως ο ίδιος τις εξέλαβε.
