Ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται ως απόλυτος άρχων που θυμίζει το 1967. Φαντάζεται και διεκδικεί νέα νίκη στις ευρωεκλογές. Θεωρεί ότι ελέγχει μεγάλη ομάδα της Δικαιοσύνης, τα παπαγαλάκια των Μέσων «Ενημέρωσης» και ότι οι δημοσκοπήσεις των βοηθούν.
Εκτιμάται ότι ο λαός, (όπως είχε πει και ο πατέρας του), είναι… την γνωστή Ελληνική λέξη. Κάποια στελέχη της κυβέρνησης δηλώνουν ότι για την κυριαρχία Μητσοτάκη ευθύνεται… ο λαός, που του έδωσε μεγάλη πλειοψηφία, ότι ο λαός έχασε πολλά από ορισμένα χαρακτηριστικά του παρελθόντος και την απολύτρωσε και αύξησαν τον ατομικισμό, χάνοντας την αλληλεγγύη, τη φιλία, τη φιλοξενία κ.ά.
Δεν είναι πρώτη φορά που ο λαός συκοφαντείται, αλλά παλαιότερα σκεφτόταν έστω και λίγο το μέλλον της χώρας και δεν δεχόταν παραδείγματος χάρη την άποψη του Καλλέργη ή αυτή του Κίσινγκερ, που έλεγε ότι: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί.
Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα. ώστε να εξουδετερώσομε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί και να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για εμάς, την πολιτική των Η.Π.Α.». Ο πρωθυπουργός παραμένει σταθερός με τη δεδομένη του θέση με τους ισχυρούς (Αμερική Γερμανία, Αγγλία) και το ΝΑΤΟ ότι θα τον βοηθήσουν αν συμβεί κάποια κίνηση στο Αιγαίο από τη Τουρκία, ή αν δεν έχει λυθεί η υπόθεση της Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
