Όλα δείχνουν εκλογές και σύντομα. Μια από τις ενδείξεις ότι οι εξελίξεις επισπεύδονται είναι και οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη σε όλα τα κόμματα, για τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων.
Ειδικά στα τρία πρώτα, με βάση την κοινοβουλευτική τους δύναμη, αλλά και τις δημοσκοπήσεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) οι διεργασίες βρίσκονται σε αρκετά προχωρημένο στάδιο, σε σημείο ώστε ο μόνος «άγνωστος Χ», να παραμένει το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, σε καθένα εκ των σχηματισμών, που εκ των πραγμάτων θα κληθούν να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις για την επόμενη μέρα, εξ ου και η σπουδή.
Τα ψηφοδέλτια και ειδικά αυτά του Επικρατείας, αργότερα δε, στη δεκαετία του ‘80, τα ευρωψηφοδέλτια απεικόνιζαν τις εσωκομματικές τάσεις, αποκάλυπταν στρατηγικές, εξέφραζαν συσχετισμούς, έστελναν μηνύματα.
Επί παραδείγματι, στις εκλογές του 1974, τις πρώτες μετά την πτώση της τυραννίας, όπως ήταν φυσικό, η αντιστασιακή δράση αποτελούσε ένα ισχυρό κριτήριο, στην τελική επιλογή, για όλα τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου», όπως θα λέγαμε σήμερα, μετά την τραυματική εμπειρία με τη «Χρυσή Αυγή» στη Βουλή.
Εχοντας διαγνώσει σωστά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε τοποθετήσει επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, τον πρώην πρόεδρο του Συμβουλίου Επικρατείας, Μιχαήλ Στασινόπουλο, που είχε υψώσει το ανάστημα, μαζί με άλλους συναδέλφους του, στην αυθαιρεσία και την ωμή παραβίαση της νομιμότητας, από τους δικτάτορες.
Στο πρόσωπό του τιμήθηκε το σθένος που επέδειξαν δεκάδες δικαστικοί λειτουργοί. Μάλιστα ο ανώτατος δικαστικός τιμήθηκε στη συνέχεια, με την ανάδειξή του στο αξίωμα του πρώτου Προέδρου της Δημοκρατίας, έστω για περιορισμένη θητεία.
Στο κόμμα που συγκρότησε ο Γεώργιος Μαύρος, ως διάδοχος της προδικτατορικής Ενωσης Κέντρου, ενσωματώθηκαν και οι λεγόμενες «Νέες Δυνάμεις», με στελέχη που αναδείχθηκαν στον αντιδικτατορικό αγώνα, ορισμένοι δε εξ αυτών είχαν κληθεί και συμμετείχαν στη γνωστή ως «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας», υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Οι πλέον προβεβλημένοι εξ αυτών, Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης, Γιάγκος Πεσμαζόγλου, Βιργινία Τσουδερού, Τάσος Μήνης, Χαράλαμπος Πρωτοπαπάς, Κωνσταντίνος Αλαβάνος.
Όπως, με το ίδιο ψηφοδέλτιο, εκλέχθηκε βουλευτής ο κορυφαίος αντιστασιακός Αλέκος Παναγούλης, αν και τελευταίος, από τη δεύτερη κατανομή, με βάση το τότε ισχύον εκλογικό σύστημα, γεγονός που δημιούργησε απορία και άφησε μια πικρή γεύση στο δημοκρατικό κόσμο.
Για το ΠΑΣΟΚ, όπως και για τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, που κατέβηκαν τότε ενωμένα, δε γεννάτο θέμα, γιατί η συγκρότησή τους η ίδια, αποτέλεσε μια γραμμική τρόπον τινά συνέχεια, αντίστοιχων αντιστασιακών οργανώσεων.
Ειδικά το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε ένα είδος οργανικής συνέχειας του ΠΑΚ, μετά την αυτονόητη διάλυση του τελευταίου, ενώ η «Δημοκρατική Αμυνα» διατήρησε το «αντιστασιακό» της όνομα.
