Η κρίση του Μαρτίου 1987, προσέφερε, πέραν των όσων ήδη εκτέθηκαν, ένα μοντέλο διαχείρισης κρίσεων, που θα ήταν ευκταίο να αποτελούσε πρότυπο, ενδεχομένως και για άλλες κρίσεις, απ’ αυτές που μια κυβέρνηση είναι πολύ πιθανό να κληθεί ν’ αντιμετωπίσει, στη διάρκεια της θητείας της.
Βασικό στοιχείο ήταν πως η κρίση αντιμετωπίστηκε επί του πεδίου, που εν προκειμένω ήταν η συνεχής παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στο θάλαμο επιχειρήσεων, στο Πεντάγωνο.
Επρόκειτο για καθαρά προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, που ήθελε να δώσει με αυτό τον απτό τρόπο το στίγμα της αποφασιστικότητας έναντι της Τουρκίας και των δυτικών μας συμμάχων.
Σε όλη την, ευτυχώς σύντομη, διάρκεια αυτής της κρίσης, το ΚΥΣΕΑ βρισκόταν σε διαρκή συνεδρίαση, μέσα στο Πεντάγωνο, στο θάλαμο επιχειρήσεων.
Εκεί, στο Πεντάγωνο, προσήλθε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης, για ενημέρωση.
Μια άλλη καινοτομία, σ’ αυτό το πεδίο, ήταν η επιλογή του τότε πρωθυπουργού να ενημερώσει ο ίδιος τον ελληνικό λαό, μέσω της απευθείας τηλεοπτικής μετάδοσης, της εισήγησής του στο Υπουργικό Συμβούλιο, για όλες τις πτυχές της κρίσης, τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και τους στόχους που έθετε, τις «κόκκινες γραμμές», για τις οποίες κάναμε λόγο στο χθεσινό μας φύλλο.
Για τις ειδικότερες πτυχές, αυτές που δεν ήταν δυνατό να κοινολογηθούν δημόσια, τους πολιτικούς αρχηγούς ενημέρωσε, κατ’ εξουσιοδότηση του πρωθυπουργού, ο καθ’ ύλη αρμόδιος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εθνικής Αμυνας Γιάννης Χαραλαμπόπουλος.
Αξίζει στο σημείο αυτό να εξαρθεί η στάση όλων των πολιτικών ηγεσιών, των κοινοβουλευτικών τουλάχιστον δυνάμεων. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από τη ΝΔ, παρά την κάποια μάλλον άστοχη αρχική κριτική του, ο Κωστής Στεφανόπουλος από τη ΔΗΑΝΑ και οι Χαρίλαος Φλωράκης, Λεωνίδας Κύρκος από τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς, επικρότησαν τη στάση και τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.
Διαμορφώθηκε έτσι ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο, πολλαπλασιάζοντας έτσι το μήνυμα αποφασιστικότητας προς κάθε κατεύθυνση.
Δυστυχώς αυτό το μοντέλο δεν αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση, σε επόμενες κρίσεις αυτού του επιπέδου και όχι μόνο. Η μόνη ίσως εξαίρεση ήταν το 2008, όταν η τότε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή παρεμπόδισε, με την απειλή άσκησης βέτο, την ένταξη της σημερινής «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ.
Τότε πράγματι διαμορφώθηκε ένα ισχυρό εσωτερικό μέτωπο, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και των κομμάτων της αριστεράς, με μοναδική παραφωνία τον Γιώργο Καρατζαφέρη, πρόεδρο του ΛΑΟΣ.
Φαινομενικά, υπήρξε ομοφωνία, ακριβέστερα ευρύτατη συναίνεση, στην αρχική φάση του λεγόμενου «Σκοπιανού» με τη σύγκλιση, για πρώτη φορά, Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και τις αποφάσεις που αυτό έλαβε.
