Μιλούν τα γεγονότα
Αντί για εκ του προχείρου σχόλια ή άκριτες θριαμβολογίες, ας δούμε τα πραγματικά δεδομένα, που δεν αμφισβητούνται από κανένα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος πράγματι ήρε την απειλή (για να είμαστε ακριβείς) άσκησης veto, για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Εναντι αυτού, έλαβε: Πρώτον, την υπόσχεση συνεργασίας των δύο χωρών -και όχι μόνο- για την «πάταξη της τρομοκρατίας» με ό,τι ο κος. Ερντογάν θεωρεί τρομοκρατία και ποιους θεωρεί τρομοκράτες.
Δεύτερον, την άρση του εμπάργκο στην αγορά οπλικών συστημάτων, που ανοίγει, μεταξύ άλλων, το δρόμο για την αγορά ή, ακριβέστερα, των F-16.
Τρίτον, την πλήρη συμμετοχή της Τουρκίας στο σύστημα άμυνας και ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (PESKO).
Εάν όλα τούτα μας είναι αδιάφορα, δε σχετίζονται με την πανθομολογούμενη πλέον τουρκική απειλή, σε βάρος της χώρας μας, «πάμε πάσο».
Τώρα, το αν θριαμβολογούμε για το ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν έκανε λόγο για το Αιγαίο, στην επίσημη ομιλία του, είναι κι αυτό μέρος των «φανταστικών νικών» που βλέπει «κάθε τρεις και λίγο» η κυβερνητική προπαγάνδα.
Λες και δεν έχει κατοχυρώσει τις διεκδικήσεις της, δηλαδή την αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας επί του νησιωτικού συμπλέγματος του Αιγαίου, η γειτονική χώρα. Αλλωστε, όπως προκύπτει από τη σχετική ανακοίνωση, το θέμα «Αιγαίο» συζητήθηκε κατά τη συνάντηση Ερντογάν-Ομπάμα.
Φαίνεται πως κάποιοι αρνούνται να καταλάβουν ή δεν τους ενδιαφέρει πώς λειτουργεί και τι επιδιώκει η ηγεσία στην Τουρκία. Καμία πρόθεση δεν έχει να εμπλακεί σε πολεμική αντιπαράθεση με την Ελλάδα, γνωρίζοντας το υψηλό κόστος που κάτι τέτοιο θα έχει για την ίδια.
Ούτε καν θερμό επεισόδιο, που δεν έχει υπάρξει άλλωστε, επί ημερών του κου. Ερντογάν. Εκείνο που η Τουρκία επιδιώκει είναι να εδραιώσει τον ηγεμονικό της ρόλο στην περιοχή, ως μια περιφερειακή υπερδύναμη κι αυτό προϋποθέτει την ένταξη και της Ελλάδας στην ευρύτερη σφαίρα επιρροής της.
Αυτός δε ο «μεγαλοϊδεατισμός» δεν αποτελεί προσωπική εμμονή του σημερινού Προέδρου της χώρας. Αν διαβάζει κανείς το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος της Τουρκίας», θα καταλάβει τις βαθύτερες ρίζες αυτής της αντίληψης.
Η πλειοδοσία της τουρκικής αντιπολίτευσης, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
