Η ανακοίνωση για τη συμμετοχή της κας. Αννας Ροκόφυλλου στα ψηφοδέλτια της ΝΔ ήταν μάλλον αναμενόμενη, αφού είχε προηγηθεί η συνεργασία της με τον Κώστα Μπακογιάννη στο δήμο της Αθήνας, όπου και είναι αντιδήμαρχος.
Θύμισε όμως τη διαδρομή του πατέρα της Χρήστου Ροκόφυλλου, που δεν είχε ζιγκ ζαγκ και μετακινήσεις. Ο Χρήστος Ροκόφυλλος αγωνίστηκε επί δεκαετίας με τα ίδια «χρώματα», αυτά της δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης.
Στη διάρκεια της δικτατορίας εντάχθηκε στη «Δημοκρατική Αμυνα», συμμετέχοντας στις πιο δυναμικές ενέργειες, πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα. Ενας από τους συναγωνιστές του, ο αείμνηστος καθηγητής και πρώην πρύτανης του Παντείου Βασίλης Φίλιας περιγράφει στο αυτοβιογραφικό του έργο «Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα» αυτή τη δράση και τη σύνδεση του εξ Αιτωλοακαρνανίας αγωνιστή και πολιτικού, με τον μετέπειτα πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας ακολούθησε την πλειοψηφία των «εν όπλοις» συναγωνιστών του και εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε υποψήφιος στο νομό Αιτωλοακαρνανίας χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί, ενώ στη μεγάλη σύγκρουση και ρήξη, της άνοιξης του 1975, διεγράφη.
Επανήλθε όμως σύντομα και το 1977, στις δεύτερες μεταδικτατορικές εκλογές, κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής, στην ιδιαίτερη πατρίδα και εκλογική του περιφέρεια.
Παρ’ ότι ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα, ιδιαίτερα στα θέματα κράτους δικαίου και θεσμών, αξιοποιώντας τη νομική του κατάρτιση και παρά τον υπερδιπλασιασμό των βουλευτικών εδρών, μετά τον εκλογικό θρίαμβο του Κινήματος, στην ιστορική εκλογική αναμέτρηση της 18ης Οκτωβρίου 1981, προς γενική έκπληξη απέτυχε να εκλεγεί.
Αξιοποιήθηκε όμως από τον ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης, τοποθετούμενος ως «πρέσβης εκ προσωπικοτήτων» στο Παρίσι. Παρά την έλλειψη διπλωματικής εμπειρίας είχε μια, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένη θητεία, συμβάλλοντας από τη θέση του στην προώθηση θεμάτων εθνικού ενδιαφέροντος.
Το 1989 επέστρεψε στην Ελλάδα και «ανέκτησε» την έδρα του. Χωρίς δισταγμό ανέλαβε την πολιτική και νομική απόκρουση των κατηγοριών σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου και στελεχών του Κινήματος.
Διακρίθηκε ιδιαίτερα με τις μαχητικές, αλλά και τεκμηριωμένες παρεμβάσεις του, εντός Βουλής, ενώ εκτός Βουλής εντάχθηκε στην άτυπη υπερασπιστική ομάδα του ηγέτη της προοδευτικής παράταξης. Συμμετείχε και στη συνέντευξη που είχε δοθεί, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, στη Βουλή, λίγες μέρες πριν από την έναρξη της «μητέρας των δικών», στο Ειδικό Δικαστήριο.
Γνώρισε επομένως από πρώτο χέρι, τι σημαίνει ρεβανσισμός, κατασκευή κατηγοριών, στήσιμο σκευωριών και ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, με τη «σφραγίδα» της οικογένειας Μητσοτάκη.
Φανταζόμαστε ότι αυτές τις επώδυνες εμπειρίες του, από εκείνη την περίοδο, θα τις έχει μεταφέρει στην κόρη του. Πιο χρήσιμες από τις υπουργικές θητείες που ακολούθησαν, στις κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη…
