Αν θέλει κανείς να διακριβώσει τη σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήρθε στην προεκλογική επικαιρότητα με έναν μάλλον απροσδόκητο τρόπο, θα πρέπει να ανατρέξει στα νεανικά του χρόνια.
Τα οποία δεν έχουν φωτιστεί ιδιαίτερα, όπως και η περίοδος της μακράς «αυτοεξορίας» στις Ηνωμένες Πολιτείες, με μοναδική εξαίρεση την επιστημονική διατριβή του πανεπιστημιακού Σπύρου Δραϊνά. Που είχε μια στενή προσωπική γνωριμία με τον ιστορικό ηγέτη της προοδευτικής παράταξης, χωρίς όμως αυτό να έχει επηρεάσει καθ’ ελάχιστο την αντικειμενικότητα της κρίσης του.
Στη μοναδική συστηματική βιογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου, που δυστυχώς σταματά στον Απρίλιο του 1967, όταν το πραξικόπημα των συνταγματαρχών ανέκοψε την προοπτική ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης των πραγμάτων, στη χώρα μας, με τη συνδρομή και της προσωπικής μαρτυρίας του ίδιου του μετέπειτα ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ανιχνεύονται τα πρόδρομα στοιχεία της σχέσης του με το χώρο της Αριστεράς, ακριβέστερα με τον χώρο των αριστερών ιδεών.
Είχε γίνει, βέβαια, ευρύτερα γνωστό, μετά την επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου στην πατρίδα και την ορμητική είσοδό του στην πολιτική σκηνή, πως στα νεανικά, ακριβέστερα τα φοιτητικά του χρόνια, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε «γοητευτεί» από το ρεύμα του τροτσκισμού, ιδιαίτερα μέσα από τη γνωριμία του, με τον εμβληματικό εκπρόσωπο του ρεύματος στην Ελλάδα, τον Παντελή Πουλιόπουλο, που «κυνηγήθηκε» και από το ΚΚΕ.
Απόρροια αυτής της «μύησης» ήταν και η συμμετοχή του σε μια οργάνωση, στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, όντας φοιτητής, μαζί με άλλους συμφοιτητές του, μιας οργάνωσης, με αντιδικτατορικό ασφαλώς προσανατολισμό, αλλά με αναφορά στις «αιρετικές» ιδέες του Λέοντα Τρότσκι.
Όμως, όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος, σε σχετική αφήγησή του, είχε από πριν, από τα σχολικά του ακόμη χρόνια, στο γενικότερο αριστερό ιδεόγραμμα και τον «γενάρχη» της αριστερής-κομμουνιστικής ορθοδοξίας, τον Καρλ Μαρξ.
Μια πρωτόλεια μάλιστα μελέτη, δημοσιευμένη σε ένα περιοδικό του πρότυπου σχολείου, όπου φοιτούσε, πέρα από την πρώιμη κλίση του στο πεδίο της οικονομικής επιστήμης, που περιείχε, επιχειρούσε και μια προσέγγιση του οικονομικού και παραγωγικού φαινομένου, με μαρξιστικούς όρους!
Γεγονός που εκλήφθηκε ως σκάνδαλο και μέγιστη ασέβεια, για τις υπερσυντηρητικές αρχές του συγκεκριμένου πρότυπου σχολείου, επισύροντας και διοικητικού χαρακτήρα κυρώσεις.
Το ενδιαφέρον εν προκειμένω έγκειται στο ότι συμπαραστάτης του Ανδρέα, υπήρξε ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου, από τη σκοπιά ενός πολιτικά φιλελεύθερου και βαθιά δημοκράτη πολιτικού.
Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου αναγνώρισε με ευγνωμοσύνη αυτή τη στάση συμπαράστασης του πατέρα του, η ενθάρρυνση του οποίου τον βοήθησε αποφασιστικά, να διαμορφώσει τη δική του αντίληψη για τα πράγματα…
