Είχαμε την υπομονή να παρακολουθήσουμε όλη σχεδόν την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή, πέραν της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με τις ενισχύσεις στις οικογένειες των θυμάτων.
Μια συζήτηση που θα έπρεπε να αντανακλά τον καθολικό σεβασμό στη μνήμη των νεκρών και το δράμα των επιζώντων, συγγενών αλλά και τραυματιών, καθώς και την ομοθυμία του πολιτικού κόσμου, για έμπρακτη συμπαράσταση.
Πώς τα κατάφεραν στο κυβερνητικό επιτελείο να ευτελίσουν μια τέτοια στιγμή, είναι άξιο απορίας. Γιατί το νομοσχέδιο που υποτίθεται αφορούσε, όπως υποδήλωνε και ο τίτλος του, την τραγωδία, αποδείχθηκε ένα «πασπαρτού» άσχετων ρυθμίσεων, ατάκτως εριμμένων, που κάλυπταν τα 111 από τα 132 άρθρα. Ναι, μόλις 21 άρθρα αφορούσαν σε πρόνοιες παροχών και βοήθειας, στους συγγενείς των θυμάτων και τους πληγέντες από την τραγωδία. Κάτι σαν «φύλλο συκής» σε ένα νομοθέτημα, που άλλους σκοπούς, πρωτίστως ρουσφετολογικούς και ευνοιοκρατικούς, εξυπηρετούσε.
Για να συμπληρωθεί η «επίδειξη σεβασμού», προς τη μνήμη των θυμάτων, με την εισαγωγή διάταξης που εξασφάλισε το ακαταδίωκτο για τα μέλη της Επιτροπής Πραγματογνωμόνων, που η ίδια η κυβέρνηση διόρισε. Αλλά και την επιδεικτική απουσία, από τη Βουλή, του πρωθυπουργού, που επέλεξε, την ίδια ώρα, να βρίσκεται σε ένα καφενείο στον Γέρακα… μαζεύοντας ψήφους.
Η κυβερνητική «έκφραση σεβασμού» ολοκληρώθηκε με την απουσία του αρμόδιου υπουργού, έστω και sui generis, Υποδομών. Θα είχε ενδιαφέρον να παρακολουθούσε ο θεωρούμενος ως «αρχιτέκτονας», εκτός του «επιτελικού κράτους» και των αρχών της «καλής νομοθέτησης», τον πλήρη εκφυλισμό της νομοθετικής λειτουργίας της Βουλής.
Εδώ δε συζητάμε απλά για την εισαγωγή άσχετων τροπολογιών, σε ένα νομοθέτημα, αυτού μάλιστα του υψηλού συμβολισμού, αλλά για πλήρη διακωμώδηση του Σώματος.
Οπου σε ένα νομοσχέδιο ενσωματώθηκαν τροπολογίες, από όλους σχεδόν τους τομείς κυβερνητικής ευθύνης. Το μισό και πλέον υπουργικό συμβούλιο είδαμε να «παρελαύνει» καταθέτοντας τροπολογίες, για ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.
Από τα θέματα του λιμανιού Ηγουμενίτσας, μέχρι ζητήματα καλλιτεχνών και εκπαιδευτικών και ρυθμίσεις για τουριστικά καταλύματα, μέχρι θέματα των υπουργείων Υγείας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης.
Δεν αμφιβάλουμε ότι η λήξη των εργασιών της παρούσας Βουλής, παρ’ ότι δεν τη λες και αιφνιδιαστική, αφήνει και εκκρεμότητες που δε θα έπρεπε να παραταθούν.
Ακόμη όμως και αν αυτό αφορούσε στο σύνολο των άσχετων διατάξεων ή τροπολογιών, πράγμα που εμφανώς δεν ισχύει, τι θα εμπόδιζε την αποκλειστική ψήφιση των διατάξεων που αφορούσαν στην τραγωδία, ως αυτοτελούς νομοσχεδίου, ακόμη και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, μέσα σε δυο μέρες δηλαδή και την ενσωμάτωση των άλλων ρυθμίσεων, σε άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες, με δεδομένη τη σύμφωνη γνώμη όλων των πτερύγων, αλλά και του ότι απομένουν άλλες 10 μέρες μέχρι το κλείσιμο της Βουλής τη Μεγάλη Τετάρτη;
Φαίνεται πως, εκτός από τη συγκάλυψη, στο Μαξίμου επιθυμούν και τη λήθη, για την τραγωδία. Νομίζουν ότι έτσι θα ξεφύγουν από τις ευθύνες τους, που καθημερινά αναδεικνύονται όλο και περισσότερο, ακόμη και από την αδυναμία υλοποίησης του προγράμματος επανέναρξης των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών.
Να ευχηθούμε πάντως καλή προεκλογική εκστρατεία στον πρώην υπουργό Υποδομών, μια και απ` ότι φαίνεται, θα είναι «αυτοδικαίως υποψήφιος».
