Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποτελούσε τον ορισμό του συγκεντρωτικού, για να μην πούμε του υπερσυγκεντρωτικού, στη διεύθυνση των κυβερνητικών σχημάτων, των οποίων ήταν επικεφαλής.
Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες, που υπάρχουν εν αφθονία και στο αυτοβιογραφικό του «Αρχείο», να προεδρεύει σε συσκέψεις για ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί, από το πεδίο της κυβερνητικής ύλης, αλλά και να επιβλέπει την πρόοδο έργων, πάσης μορφής. Πριν γίνει άλλωστε για πρώτη φορά πρωθυπουργός, είχε θητεύσει στο υπουργείο Δημοσίων Εργων, στην κυβέρνηση του στρατάρχη Παπάγου.
Γνωστό επίσης είναι πως υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρός με τους υπουργούς του. Λέγεται μάλιστα ότι σε κάποιες περιπτώσεις, ειδικά κατά την προδικτατορική περίοδο, η τραχύτητα της συμπεριφοράς του έφτανε μέχρι και κάποια «γαλλικά».
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η επίδραση από τη μακρόχρονη παραμονή στο Παρίσι, εκλέπτυναν κάπως το χαρακτήρα του, αλλά η αυστηρότητα απέναντι στους υπουργούς, δεν άλλαξε.
Είχε καταγραφεί, σε εφημερίδες της εποχής, στην τελευταία φάση της πρωθυπουργίας του, λίγο πριν τη μετακίνησή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ένα περιστατικό από συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, σε καλοκαιρινή, όπως καλή ώρα, περίοδο, όταν κάποιος υπουργός τόλμησε να θέσει ζήτημα κάποιων ολιγοήμερων διακοπών, καθώς μάλιστα, όπως σημειωνόταν στο σχετικό δημοσίευμα, υπήρχαν περιπτώσεις υπουργών, που υπέστησαν καρδιακά επεισόδια, εξαιτίας της υπερκόπωσης.
Η απάντηση του τότε πρωθυπουργού ήταν ενδεικτική του χαρακτήρα και του τρόπου λειτουργίας του: «Αν κάποιος συνάδελφος θέλει να ξεκουραστεί, να μου το πει για να τον απαλλάξω αμέσως από τα καθήκοντά του».
Εννοείται πως η συζήτηση σταμάτησε εκεί και δεν επανήλθε ανάλογο αίτημα.
Ωστόσο, όσο και αν τούτο φαντάζει οξύμωρο εκ πρώτης όψεως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σεβόταν τους υπουργούς του, αναγνωρίζοντάς τους την απόλυτη δικαιοδοσία και ευχέρεια δράσης, στο πεδίο ευθύνης τους, εννοείται βέβαια στα πλαίσια της χαραγμένης κυβερνητικής πολιτικής.
Το γεγονός έχει την ιδιαίτερη σημασία, αν λάβουμε υπόψη το τι συμβαίνει σήμερα. Είναι ενδεικτικό, ως προς τα όσα αναφέρθηκαν, ένα περιστατικό που διηγήθηκε ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Μακεδόνα πολιτικού, στη μεταδικτατορική περίοδο, ο αειθαλής Γιάννης Βαρβιτσιώτης.
Όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός Εμπορίου, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τον πρωθυπουργό, σχετικά με ένα δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, για ακριβές τιμές, σε κάποια τρόφιμα. Όταν ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης του αντέτεινε πως το θέμα των τιμών ήταν αρμοδιότητας του υφυπουργού του, δέχθηκε την οργισμένη απάντηση: «Εγώ δεν ξέρω κανέναν υφυπουργό, αλλά εσένα ως υπουργό».
Στην ίδια λογική απέπεμψε με σκαιότητα, έναν υφυπουργό, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην πορεία, όταν επιχείρησε να τον ενημερώσει για κάποιο θέμα, παραπέμποντας στον υπουργό.
