Στην προσπάθεια μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε αντιμέτωπος ακόμη και με ένα πρόσωπο-θρύλο, τον Μανόλη Γλέζο.
Ηξερε όμως πολύ καλά, με την οξεία πολιτική του διαίσθηση, πως το επιχείρημα που πρόβαλαν οι αντιδρώντες, ότι χάρη… στις συνιστώσες κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ να πολλαπλασιάσει τις δυνάμεις του.
Από τότε αναπτύχθηκε η θεωρία ενός κόμματος, που θα έπρεπε να ανανεώνεται και να μετασχηματίζεται εν κινήσει. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε και αυτή την εσωκομματική μάχη και οι εξελίξεις τον δικαίωσαν απολύτως, με τη διπλή εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015, που του επέτρεψε να ασκήσει τη διακυβέρνηση επί 4,5 έτη.
Όμως και εκεί, η μετάβαση από το αντιμνημόνιο σε αυτό που αποκλήθηκε, κυρίως από τους αντιπάλους του, μνημονιακή συνθηκολόγηση, δεν πέρασε αβρόχοις ποσίν. Η λεγόμενη «Αριστερή Πλατφόρμα», υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, η πιο ισχυρή τάση, που έλεγχε το μισό περίπου οργανωμένο κόμμα, στο επίπεδο τουλάχιστον των καθοδηγητικών οργάνων, που έλεγχε ένα πολύ μεγάλο αριθμό βουλευτών (πάνω από 45 όπως αποδείχθηκε) και με σημαντική παρουσία στο υπουργικό συμβούλιο, επέμεινε στην αντιμνημονιακή πολιτική, ακόμη και αν αυτό συνεπαγόταν ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση και έξοδο από την Ευρωζώνη.
Όπως αναφέρθηκε, το ρεύμα αυτό, συνεπικουρούμενο και από βουλευτές (Ζωή Κωνσταντοπούλου, καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας κ.ά.) αλλά και τον μέχρι τότε πανίσχυρο υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, είχε τέτοιο βαθμό επιρροής, ώστε με τους βουλευτές που το ακολούθησαν, καταψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο, να σχηματίζει Κοινοβουλευτική Ομάδα, τρίτη σε κοινοβουλευτική δύναμη, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ και πριν από το ΠΑΣΟΚ.
Γι’ αυτό άλλωστε και έλαβε διερευνητική εντολή, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα, από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, άσχετα από το αν και πώς την αξιοποίησε.
Ο Αλέξης Τσίπρας, αντιλαμβανόμενος ότι δε θα μπορούσε, εφαρμόζοντας από τη στιγμή εκείνη κι έπειτα, να στηρίζεται στην ψήφο εμπιστοσύνης των συγκεκριμένων βουλευτών, ανεξάρτητα από τις όποιες φραστικές διακηρύξεις, χωρίς την επί του πραγματικού στήριξη των οποίων δε διέθετε ούτε καν τη σχετική κατά το Σύνταγμα πλειοψηφία, των 120 βουλευτών.
Κατόπιν αυτών, για την «ομάδα Λαφαζάνη» δεν απέμενε άλλος δρόμος, για τη συνέχιση της παρουσίας τους στην πολιτική σκηνή, από τη συγκρότηση κομματικού σχηματισμού, με την ονομασία «Λαϊκή Ενότητα» (ΛΑΕ) και την αυτόνομη κάθοδο στην εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου 2015, που προκάλεσε ο τότε πρωθυπουργός.
Το αποτέλεσμα όμως ήταν πολύ κατώτερο των προσδοκιών τους και τους άφησε εκτός Βουλής…
