Το νέο μέτωπο
Από την αρχή της πολεμικής περιπέτειας, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είχαμε προειδοποιήσει, για τον κίνδυνο κλιμάκωσης, αλλά και γεωγραφικής επέκτασης.
Είχαμε ειδικά σημειώσει, πως το νέο μέτωπο της αντιπαράθεσης, θα είναι στην «άλλη άκρη της γης», στην Ταϊβάν.
Ομολογούμε πάντως πως δεν περιμέναμε ότι την «εισβολή» σε αυτό το «κρατικό υβρίδιο», δεν θα την πραγματοποιούσαν οι Κινέζοι, που θεωρούν την περιοχή τμήμα της εδαφικής τους επικράτειας, αλλά η πρόεδρος της Αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι.
Δεν ξέρουμε ποιοι κατέχουν την πραγματική εξουσία στην πάλαι ποτέ υπερδύναμη (πάντως όχι ο ατυχής κος. Μπάιντεν) τι ακριβώς σκέφτονται, πώς λειτουργεί το μυαλό τους, ποιοι είναι οι απώτεροι σκοποί τους.
Το βέβαιο είναι πάντως, πως, όντως «παίζουν με τη φωτιά». Είτε θέλουν να δοκιμάσουν τα νεύρα και τα όρια αντοχής των Κινέζων, είτε να «γονατίσουν» την οικονομία (δραματική πτώση κατέγραψαν τα Χρηματιστήρια στην περιοχή), προσθέτουν μια ακόμη πηγή αστάθειας, ανοίγοντας ένα ακόμη μέτωπο, που μπορεί να εξελιχθεί σε καθαρά πολεμικό.
Διότι η επιμονή στην πραγματοποίηση της επίσκεψης, όταν είχε καταγραφεί η έντονη αντίδραση της κινεζικής πλευράς και ενώ οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης επέμεναν στην πάγια θέση της χώρας, ότι δεν αναγνωρίζει την Ταϊβάν ως ανεξάρτητη χώρα, είναι ενδεικτική των προθέσεων της σημερινής αμερικανικής ηγεσίας.
Επιβεβαιώνεται δηλαδή αυτό που, από την πρώτη στιγμή, είχαμε επισημάνει, πως ο πραγματικός ή ο τελικός στόχος αυτής της τυχοδιωκτικής -το λιγότερο- πολιτικής, δεν είναι η Ρωσία, αλλά η Κίνα.
Ισως το ότι οι εξελίξεις στο «Ουκρανικό» -και δεν αναφερόμαστε στο πολεμικό πεδίο- κινήθηκαν αντίθετα από τα επιδιωκόμενα, με ενίσχυση της Ρωσίας σε όλα τα επίπεδα, αντί να συνετίσει τα κέντρα ισχύος, στην Ουάσινγκτον, τους ωθεί σε νέες και πολύ πιο επικίνδυνες «πιρουέτες» τυχοδιωκτισμού και κλιμάκωσης.
Δείχνουν σα να επιδιώκουν μια στρατιωτική αντίδραση της Κίνας, σε ένα ιδιότυπο μπρα ντε φερ. Είναι προφανές, όπως προκύπτει από τις πρώτες αντιδράσεις, πως η κινεζική ηγεσία δε θα παίξει στο «παιχνίδι της φωτιάς», που επιδιώκουν να την παρασύρουν.
Ο «κινεζικός δράκος» όμως δεν έχει πει την τελευταία λέξη κι ο κόσμος «κρατάει την ανάσα» του.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
