Ότι θα πάμε στις προσεχείς, μάλλον πρόωρες, εκλογές, με «γουνάκια» και Ειδικά Δικαστήρια, το εμπεδώσαμε και το αναπτύξαμε στο χθεσινό μας φύλλο.
Ελπίζουμε μόνο να μην «άνοιξε η όρεξη» στους κυβερνώντες και επεκτείνουν το «πεδίο δράσης». Αναφερόμαστε στην προ ημερών συνέντευξη του υπουργού Εθνικής Αμυνας, που προανήγγειλε την ενεργοποίηση της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, για τους ένστολους, που κατήγγειλε ότι αποκαλύπτουν απόρρητα στοιχεία, για την αμυντική διάταξη της χώρας.
Μήπως σκέφτονται να συμπεριλάβουν στο κατηγορητήριό τους και τον βουλευτή Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγορήθηκε για χρήση αυτών των «απόρρητων»; Τόσο «απόρρητων» βέβαια που ο καθένας θα μπορούσε να αναζητήσει και να βρει στο διαδίκτυο…
Θα περίμενε κανείς, από τον εκ Καβάλας Νίκο Παναγιωτόπουλο, που έχει οικοδομήσει ένα μετριοπαθές προφίλ στην πολιτική του πορεία, να αντιληφθεί το ολίσθημά του και να επιχειρήσει μια εύσχημη αναδίπλωση. Αντ’ αυτού εκείνος το κλιμάκωσε σε βαθμό επικίνδυνο, αν όχι και ανιστόρητο.
Γιατί ορθά του επισημάνθηκε ότι μια τέτοια κλιμάκωση, που θέτει υπό την απειλή παραπομπής στο Στρατοδικείο, αγνώστου αριθμού και ταυτότητας αξιωματικούς, ανακαλεί εποχές της πρόσφατης ιστορίας μας, που δε θα θέλαμε καν να θυμόμαστε, όπως την αλήστου μνήμης υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ.
Ή μήπως να προχωρήσουμε και λίγο περισσότερο, ενθυμούμενοι το περίφημο «σαμποτάζ στον Εβρο»; Με ή χωρίς ζάχαρη.
Ή για να έρθουμε σε πιο κοντινές «σελίδες της ιστορίας» μας, η μοναδική, στη μεταδικτατορική περίοδο, περίπτωση δημόσιας σύγκρουσης, πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, ακριβέστερα προσπάθειας μετάθεσης ευθυνών από την πρώτη στη δεύτερη, συνέβη και συνδέεται αναπόσπαστα με την τραγωδία στα Ιμια.
Είναι το λιγότερο ανεύθυνο, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, που απαιτείται η μέγιστη εθνική ομοψυχία και η στήριξη όλων στις Ενοπλες Δυνάμεις, η ίδια η πολιτική τους ηγεσία να αφήνει σκιές και να διατυπώνει απειλές.
Σε τελευταία ανάλυση, αν έχει κάτι συγκεκριμένο να πει, ας το πει, κυρίως δε ας το καταγγείλει, εκεί που πρέπει, με ονόματα και στοιχεία.
Διαφορετικά, αν συνεχίσουν έτσι, μπορεί να πέσουν οι ίδιοι στο λάκκο που σκάβουν. Ελπίζουμε να επικρατήσουν εν τέλει πιο ώριμες σκέψεις και η υπόθεση αυτή να μείνει εκεί.
Ώστε η ζημιά να περιοριστεί, στο ελάχιστο.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
