Για να κατανοήσει κανείς, αυτό που συνέβη στις εκλογές του Μαΐου 2012, ωστόσο, θα χρειαστεί να ανατρέξει αρκετά πιο πίσω, πριν ακόμη εκδηλωθεί η οικονομική κρίση και ξεκινήσει η μεγάλη μνημονιακή περιπέτεια για τη χώρα μας.
Ένα καλό αφετηριακό σημείο νομίζουμε πως είναι οι εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, που και αυτές διεξήχθησαν στη σκιά μιας μεγάλης εθνικής τραγωδίας, με τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία, αλλά και πολλές άλλες περιοχές της χώρας.
Η ΝΔ, υπό την ηγεσία του Κώστα Καραμανλή, πράγματι κατάφερε, παρά τις προφανείς ευθύνες, να κερδίσει ξανά τις εκλογές, καθώς έτσι κι αλλιώς ήταν εξ αρχής το φαβορί. Όμως, για όσους επικαλούνται, στην απελπισία τους, εκείνο το προηγούμενο, να θυμίσουμε ότι τότε, για πρώτη φορά, στα μεταπολιτευτικά χρονικά, υπέστησαν πτώση των ποσοστών τους και τα δύο τότε μεγάλα κόμματα.
Ετσι παρέμειναν περίπου αμετάβλητοι οι συσχετισμοί, που είχαν διαμορφωθεί κατά τις προηγούμενες εκλογές, του Μαρτίου 2004. Πλέον τούτου, η οριακή αυτοδυναμία της συντηρητικής παράταξης προδίκαζε τα όσα ακολούθησαν. Η εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, απλώς επιτάχυνε τις διεργασίες.
Είναι ενδεικτικό αυτών των υπόγειων διεργασιών, το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, έφτασε στο εμφαντικό 45%, που φαινομενικά παρέπεμπε πράγματι σε «μέρες 81», όταν σε απόλυτους αριθμούς, οι ψήφοι που έλαβε ήταν λιγότεροι και από το 2007!
Το υψηλό ποσοστό προέκυψε από το μέγεθος της αποχής, που προερχόταν κατά βάση από απογοητευμένους ψηφοφόρους της συντηρητικής παράταξης, που δεν κατανοούσαν την κίνηση του τότε πρωθυπουργού, για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, υπό τις πιο δυσμενείς εκλογικές συνθήκες.
Η πλειοψηφία, επομένως, που κατέκτησε ο Γιώργος Παπανδρέου, ήταν εξαιρετικά εύθραυστη κι αυτό εξηγεί την πλήρη κατάρρευση, δυο χρόνια αργότερα. Για να έχουμε δε μια αντιστοιχία στο σήμερα, οι διεργασίες και τότε ήταν υπόγειες και εξελίσσονταν «κάτω από τα ραντάρ» των κομματικών επιτελείων, αλλά και των αναλυτών.
Είναι ενδεικτικό ότι στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση, το φθινόπωρο του 2010, το ΠΑΣΟΚ φάνηκε να διατηρεί την υπεροπλία του. Κι όμως λίγους μήνες αργότερα, την άνοιξη του 2011, ο τότε πρωθυπουργός προσφερόταν να παραιτηθεί, προκειμένου να σχηματιστεί μια άλλη κυβέρνηση, ευρύτερης κοινοβουλευτικής βάσης, από την ίδια Βουλή. Τότε, για λόγους που εκφεύγουν της θεματολογίας του παρόντος κειμένου, η ιδέα «ναυάγησε», όμως έγινε πράξη το Νοέμβριο του ίδιου μήνα, με την κυβέρνηση Λουκάς Παπαδήμου.
Ακόμη κι έτσι όμως, οι υπόγειες διεργασίες, με κύριο στοιχείο την αλματώδη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να γίνονται ορατές και να καταγράφονται, στο «παρά πέντε» σχεδόν της κάλπης…
