Δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε τις ικανότητες, αλλά και τις προθέσεις του κου. Ντράγκι.
Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα. Ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Ευρώπης, δε διαθέτει τη λαϊκή νομιμοποίηση, αλλά, όπως αποδείχθηκε, ούτε την εμπιστοσύνη των δύο νομοθετικών σωμάτων.
Ποια ακριβώς αντίληψη περί δημοκρατίας πρεσβεύουν όσοι -και στον εγχώριο δημόσιο λόγο- είχαν αναλάβει «εθελοντική εκστρατεία» υπέρ του απερχόμενου πρωθυπουργού;
Αντιλαμβανόμαστε ότι ο κος. Ντράγκι αντιπροσωπεύει περισσότερο αυτό που οι ίδιοι πιστεύουν ως ενδεδειγμένη πολιτική, ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Ότι φοβούνται -το λένε ανοιχτά άλλωστε- το τι θα προκύψει από μια ενδεχόμενη προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Αλλά αυτή δεν είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας, για την κατίσχυση της οποίας έχουν αναλάβει οι ευρωπαϊκές ελίτ διεθνή εκστρατεία; Η λαϊκή βούληση, η εμπιστοσύνη της Βουλής, ο έλεγχος της εξουσίας, οι μηχανισμοί θεσμικής εξισορρόπησης, δε συνιστούν, ως αδιαίρετο όλο, το ανώτερο δημοκρατικό ιδεώδες; Ως πότε η κυβέρνηση -και ο πρωθυπουργός- μιας ευρωπαϊκής χώρας, από τις ηγέτιδες μάλιστα δυνάμεις, θα εξακολουθεί να βρίσκεται στην εξουσία, χωρίς την παρεμβολή της λαϊκής βούλησης, αλλά και χωρίς πια την εμπιστοσύνη της Βουλής;
Ως πότε θα παρατείνετε μια τέτοια κατάσταση, τουλάχιστον ανορθόδοξη, επειδή το προβλεπόμενο εκλογικό αποτέλεσμα προκαλεί φόβο σε κάποιους;
Εδώ πια επιστρέφουμε σε απόψεις που μας θυμίζουν -μέρες που είναι- τη δική μας αντιδημοκρατική εκτροπή. Που την προκάλεσε, για να μην ξεχνιόμαστε, ο φόβος των εκλογών. Που θα έπρεπε να ματαιωθούν, σύμφωνα και με συνεπείς, πλην έντρομους κοινοβουλευτικούς παράγοντες, εφόσον ενείχαν τον κίνδυνο ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων. Και μετά ήρθαν οι συνταγματάρχες…
Σ’ εκείνες τις σκοτεινές μέρες, της δικής μας, πρόσφατης ιστορίας, οδηγούν οι αντιλήψεις των «πεφωτισμένων» της ευρωπαϊκής ελίτ. Τις είδαμε άλλωστε να εκδηλώνονται στα καθ’ ημάς, σε όλη τους τη «μεγαλοπρέπεια», στην περίοδο των μνημονίων, ειδικά στο πρώτο εξάμηνο του 2015.
Αλλά και σε χώρες όπως η Γαλλία, όπου το δημοψήφισμα, για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης, ακυρώθηκε επί της ουσίας, επειδή ήταν αρνητικό το αποτέλεσμά του.
Ή με τη δυσανεξία για τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, στην ίδια χώρα.
Μήπως βρε παιδιά, να καταργήσουμε τις εκλογές ή και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο;
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
