Η «ολική επαναφορά» του Αντώνη Σαμαρά, ολοκληρώθηκε με την ανάληψη της πρωθυπουργίας, τον Ιούνιο του 2012.
Εκπληρωνόταν έτσι, έστω και με αρκετά χρόνια καθυστέρησης, η «προφητεία» του πολιτικού του μέντορα Ευάγγελου Αβέρωφ, για τις ηγετικές ικανότητες του νεαρού, τότε, πολιτικού, από τη Μεσσηνία.
Η πρωθυπουργία όμως του Αντώνη Σαμαρά ήταν εξ αρχής υποθηκευμένη. Όχι μόνο γιατί δε στηριζόταν σε μια αυτοδύναμη πλειοψηφία, αλλά σε μια ετερόκλητη και εύθραυστη σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, αλλά, κυρίως, γιατί εκείνη η τρικομματική κυβέρνηση, καλούνταν να εφαρμόσει το 2ο μνημόνιο.
Από έναν πρωθυπουργό, μάλιστα, που είχε, ως πρόεδρος της ΝΔ, καταψηφίσει το πρώτο μνημόνιο, διανύοντας τη δική του, έντονα αντιμνημονιακή φάση.
Η πορεία, υπό αυτές τις περιστάσεις, ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας τότε έρχονταν πράγματι με φόρα, με την επαγγελία κατάργησης των μνημονιακών πολιτικών. Η πρόσκρουση στις «αυταπάτες» θα ερχόταν αργότερα…
Τον Ιανουάριο του 2015, μετά την αποτυχία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, οι εκλογές ανέδειξαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τον Αλέξη Τσίπρα στη θέση του πρωθυπουργού.
Ο Αντώνης Σαμαράς όμως δεν παραιτήθηκε εκείνο το βράδυ, της 25ης Ιανουαρίου 2015, παρά τη βαριά ήττα, με οκτώ ποσοστιαίες μονάδες. Πόνταρε στην «αριστερή παρένθεση» που θα επανέφερε τις δυνάμεις του τότε «μνημονιακού τόξου», στην εξουσία, με κυρίαρχη δύναμη, τη ΝΔ.
Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, του ίδιου χρόνου, μπορεί να κατέστη συνώνυμο της «κωλοτούμπας», δηλαδή της μνημονιακής συνθηκολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, όμως, από την άλλη, έθεσε τέρμα στα σενάρια της «αριστερής παρένθεσης» κι αυτό το κατάλαβε πολύ καλά, ο πολύπειρος πολιτικός από τη Μεσσηνία.
Γι’ αυτό και το ίδιο εκείνο το βράδυ, παρ’ ότι το αποτέλεσμα δεν αφορούσε, άμεσα τουλάχιστον, στον ίδιο, ούτε στο κόμμα του, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε, το βράδυ της 5ης Ιουλίου, ό,τι έπρεπε να είχε κάνει το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου 2015.
Ανακοίνωση, με καθυστέρηση επτά μηνών, ότι παραιτείται από την ηγεσία της ΝΔ, αναθέτοντας τον ρόλο του μεταβατικού προέδρου, με άσκηση δικαιώματος που του έδινε το καταστατικό της ΝΔ, στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Η εσωτερική περιδίνηση της συντηρητικής παράταξης έληξε τον Ιανουάριο 2016, έναν ακριβώς χρόνο μετά, με την ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, στη θέση του προέδρου, ύστερα από μια σκληρή εσωκομματική μάχη.
Για το ΠΑΣΟΚ η πρώτη ισχυρή δοκιμασία ήρθε το 1996, όταν η ραγδαία επιδείνωση της υγείας και εν τέλει ο θάνατος του Ανδρέα Παπανδρέου, έθεσε εκ των πραγμάτων το ζήτημα της διαδοχής, της «μετά-Ανδρέα» εποχής.
