Ενας από τους σημαντικότερους διανοητές του προηγούμενου αιώνα, ο
Εντουαρντ Σάιντ, είχε γράψει ένα βιβλίο, που θεωρείται και κλασσικό,
για τον «οριενταλισμό».
Ο όρος υποδήλωνε την αφ’ υψηλού οπτική μίας ορισμένης δυτικής
διανόησης, απέναντι σε οτιδήποτε παρέπεμπε σε διαφορετικούς
πολιτισμούς, αντιλήψεις, τρόπους ζωής, μορφές πολιτικής και
κοινωνικής οργάνωσης.
Μας θύμισαν εκείνη την εξαίρετη εργασία, του αραβικής καταγωγής
συγγραφέα, κάποιοι εγχώριοι «Φρουροί της Δύσης» (θυμάστε τους
«Φρουρούς της Αχαΐας» του Τάσου Αθανασιάδη, που έγιναν και
τηλεοπτική σειρά; ).
Είναι στα πάνω τους τις τελευταίες μέρες, πιστεύοντας ότι είναι
«καβάλα στ’ άλογο». Σα να τους περιγράφει ο αλησμόνητος
διανοούμενος, με την απερίγραπτη οίηση, τη δογματική αίσθηση της
μοναδικής αλήθειας, την περιφρόνηση προς οτιδήποτε αποκλίνει από
τη δική τους «μοναδική αλήθεια».
Ακόμη κι αν αυτός είναι «υπεράνω υποψίας», όπως ο Χένρι Κίσινγκερ.
Δεν βλέπουν καν το χάρτη, που δείχνει ότι ο λεγόμενος Δυτικός κόσμος,
δεν καταλαμβάνει παρά ένα τμήμα του πλανήτη.
Το άλλο μισό, όπως αναγνώρισε και ο Αμερικανός Πρόεδρος, κινείται σε
διαφορετικό μήκος κύματος και δεν συμμερίζεται τη μονοδιάστατη
αντίληψη των ημέτερων «οριενταλιστών».
Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε και μία μακρά παράδοση «σοβιετολόγων»,
που, παρά την καταφορά που προκάλεσε η απροκάλυπτη σύμπραξη
των τελευταίων με τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967,
έχουν αφήσει «σχολή» και επίδοξους διαδόχους.
Εχουμε περιγράψει, σε προηγούμενο κείμενο, το ζοφερό κλίμα
Μακαρθισμού, με ολίγη από Κάφκα, που επιχειρούν να διαμορφώσουν,
στη λογική του αλήστου μνήμης Προέδρου Μπους, «όποιος δεν είναι
μαζί μας, είναι εναντίον μας».
Η λογική αυτή άλλωστε οδήγησε κάποιους τουλάχιστον, απ’ όσους
σήμερα παραδίδουν μαθήματα ευαισθησίας και δημοκρατικότητας, να
«ευλογούν» τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και όχι μόνο,
αφού προέρχονταν από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, τα «δικά μας
καθάρματα», όπως έχει πει μια ψυχή.
Το ίδιο κυνικά τοποθετούνται και σήμερα, υιοθετώντας, πίσω από τη
«μάσκα» του «προστάτη των λαών», την κυνική στάση ορισμένων
δυτικών δυνάμεων: Να πολεμούν και να «ματώνουν» οι Ουκρανοί, για
να «δοξάζονται» αυτοί. Ακριβέστερα, να προωθούν τη δική τους
γεωστρατηγική ατζέντα.
Τουλάχιστον το κατάλαβαν, μάλλον αργά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, καθώς
αρχίζουν να βλέπουν τη «μεγάλη εικόνα».
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
