Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως πρώτη φορά πρωθυπουργός, δεν αρκέστηκε στην αυτοπρόσωπη ανάληψη του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, διατηρώντας την όπως ήδη αναφέρθηκε, καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης του τετραετίας, παραλαμβάνοντας μάλιστα από τον Ευάγγελο Αβέρωφ, αλλά φρόντισε και να το θωρακίσει κατάλληλα.
Τοποθέτησε ως υφυπουργό έναν πρώην ανώτατο αξιωματικό, τον Αντώνη Δροσογιάννη. Με αντιδικτατορική δράση και παρουσία στο ΠΑΣΟΚ από τη μέρα της ίδρυσής του, αλλά και με θητεία στο Στράτευμα, που εξασφάλιζε εμπιστοσύνη στο χώρο.
Το ίδιο συνέβαινε και με τον δεύτερο υφυπουργό, τον βουλευτή Πέλλας Γιώργο Πέτσο, που διακρινόταν για τη μετριοπάθεια και τον ενδιάθετο συντηρητισμό του. Η διατήρηση ταυτόχρονα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, της διορισμένης από την προηγούμενη κυβέρνηση, στρατιωτικής ηγεσίας, ενίσχυε το μήνυμα που ήθελε να στείλει ο νέος πρωθυπουργός.
Αν και οι προσωπικές του φοβίες, που ενισχύονταν και από τον εξίσου καχύποπτο χαρακτήρα του υφυπουργού του, δημιούργησαν πολλές φορές σκηνικό κρίσης και επικείμενης απειλής, που σε κάποιες περιπτώσεις οδηγήθηκαν και σε υπερβολές, όπως η διανυκτέρευση του ίδιου του πρωθυπουργού στο Πεντάγωνο ή γενική κινητοποίηση, προς αντιμετώπιση επικείμενου κινήματος, σε κυβέρνηση και κόμμα.
Σύντομα όμως αποδείχθηκε πως οι φόβοι ήταν τουλάχιστον υπερβολικοί και όλοι επανήλθαν στους κανονικούς τους ρυθμούς.
Ο σχηματισμός όμως της πρώτης «κυβέρνησης της Αλλαγής» έκρυβε πολύ παρασκήνιο, που σε όλη του την έκταση έγινε γνωστό αργότερα, καθώς η «ανθρωπογεωγραφία» του ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμη, σε μεγάλο βαθμό άγνωστη, ακόμη και στον πιο φιλικό προς το Κίνημα, Τύπο.
Όπως η δύναμη που είχε αποκτήσει, στην εσωτερική κομματική ιεραρχία, η λεγόμενη «τρόικα», που την αποτελούσαν τρία, όχι ιδιαίτερα γνωστά πριν τις 18 Οκτωβρίου 1981, στελέχη, μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου, οι Γιώργος Γεννηματάς, Ακης Τσοχατζόπουλος και Κώστας Λαλιώτης.
Οι οποίοι θέλησαν να δείξουν τη δύναμή τους και στον σχηματισμό της κυβέρνησης. Όμως, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν διατεθειμένος να μοιραστεί την άσκηση της διακυβέρνησης με κανέναν, επιβάλλοντας αυτό που οργισμένος απάντησε, σε σχετική δημοσιογραφική ερώτηση, στην τελευταία του παρουσία στη ΔΕΘ, το 1995: «Εγώ κυβερνώ, κύριε».
Ετσι, πέταξε στον «κάλαθο των αχρήστων», τις προτάσεις-εισηγήσεις της «τρόικας», που σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, περιλάμβαναν αναβαθμισμένους ρόλους για τους ίδιους, καθώς και για ορισμένα άλλα μέλη του κορυφαίου καθοδηγητικού οργάνου, του Εκτελεστικού Γραφείου.
«Νομίζουν ότι θα συγκυβερνήσουμε» φέρεται να απάντησε και προχώρησε στον δικό του σχεδιασμό, για τη σύνθεση της πρώτης του κυβέρνησης, από τον οποίο πάντως δεν έλλειψαν τα απρόοπτα και οι περίφημες «καραμπόλες», ακόμη και την ύστατη στιγμή.
