Οσο και αν η πορεία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, του τουρκικού ερευνητικού σκάφους, δεν παραβιάζει «κόκκινες γραμμές» και, ως εκ τούτου, δεν εμπνέει ανησυχία, δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο στην παρούσα συγκυρία. Σίγουρα δε συμβάλλει στην εμπέδωση του νέου κλίματος, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για τις οποίες μιλούν και οι δύο πλευρές. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η ρητορική της τουρκικής ηγεσίας, αλλά και ο επί της ουσίας λόγος της, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Αλλά και η ανακοίνωση της Ρωσίας, για τη δημιουργία προξενικής υπηρεσίας στα Κατεχόμενα, παρ’ ότι όντως δε σημαίνει αναγνώριση του ψευδοκράτους, δεν παύει να είναι μια κίνηση, που στην παρούσα συγκυρία, δε δείχνει και τις πιο φιλικές διαθέσεις της Μόσχας, απέναντι στη Λευκωσία, αλλά και την Αθήνα. Πρόκειται, σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από το ότι δεν υπάρχει κάποιος αιτιώδης σύνδεσμος ανάμεσά τους, για δυσμενείς εξελίξεις, για τον ευρύτερο Ελληνισμό, σε δύο μείζονα εθνικά πεδία, που αλληλοτέμνονται, όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό. Ας τις εξετάσουμε, με ψυχραιμία, αλλά και προσοχή.
