Μάλλον θα έπρεπε να αναμένεται, ως αναπόφευκτη εξέλιξη, ειδικά μετά την υιοθέτηση από την Τουρκία και προσωπικά τον Πρόεδρο Ερντογάν, μιας ακραία αντιδυτικής ρητορικής και της στήριξης στη Χαμάς, ως… εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης. Ως «πρώτο θύμα» αυτής της εξέλιξης, φαίνεται πως θα είναι η προγραμματισμένη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, τον επόμενο μήνα. Τον τόνο έδωσε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα του συνεδρίου του Economist, όταν κατηγόρησε τον Τούρκο Πρόεδρο ότι… δε βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας, όπως προφανώς βρισκόμαστε εμείς. Τώρα, θα πείτε, του… έκανε τη μούρη κρέας, του κ. Ερντογάν, που δεν «ιδρώνει το αυτί» του από τέτοια, αν σκεφτεί κανείς ότι στην τελευταία του ομιλία θυμήθηκε μέχρι και τη Θεσσαλονίκη, ως πάλαι ποτέ τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρά ταύτα, ο κ. Μητσοτάκης, θέλοντας ίσως να απαντήσει και στον Κώστα Καραμανλή, που εκτίμησε ότι η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθείται, αυξάνει την πιθανότητα σύγκρουσης, επέμεινε σ’ αυτήν. Η κατά τα άλλα, ωστόσο, εύλογη επισήμανση, ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να μην υπάρχουν εντάσεις στην περιοχή μας, προσκρούει στην εγγενή αδιαλλαξία και επίμονα αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Μια πολιτική που, ας μη μας διαφεύγει, έχει ιστορικό βάθος που υπερβαίνει τη σημερινή ηγεσία και σίγουρα θα δεσμεύει και την επόμενη. Εδώ ακριβώς έρχονται επισημάνσεις, όπως αυτή του πρώην πρωθυπουργού, για τα όρια ή και τις παγίδες μιας πολιτικής κατευνασμού, που βασίζεται σε μονομερείς υποχωρήσεις. Ίσως η τελευταία εξέλιξη να προσφέρει μια ευκαιρία για επανεξέταση ή και αναστοχασμό, των μέχρι τώρα επιλογών.
