Νέο πλαίσιο ρυθμίσεων για ιδιωτικό χρέος 250 δισ. ευρώ – Τι εξετάζει η κυβέρνηση

Το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών αναλαμβάνει δράση σε τέσσερα παράλληλα μέτωπα, επιδιώκοντας να συγκρατήσει τον ασφυκτικό όγκο ιδιωτικών χρεών που ξεπερνούν τα 250 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 115% του ΑΕΠ.

Αυτό το χρέος περιλαμβάνει οφειλές προς την Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων και ΔΕΚΟ. Κάθε μέτωπο στοχεύει σε διαφορετικούς τομείς του χρέους, σε μια προσπάθεια συνολικής αποσυμπίεσης. Στο πρώτο μέτωπο, επικεντρώνεται στα στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο, όπου θα προσφερθεί δυνατότητα μετατροπής σε ευρώ με ευνοϊκούς όρους, επιτυγχάνοντας έμμεσο “κούρεμα”.

Με τη ρύθμιση αυτή, όπως σημειώνει το newmoney.gr, οι δανειολήπτες θα επωφεληθούν από σταθερό επιτόκιο κάτω από το 3%, ενώ οι λύσεις αποπληρωμής θα καθιστούν τις δόσεις βιώσιμες, αποσκοπώντας στη μείωση ληξιπρόθεσμων οφειλών ύψους 4-5 δισ. ευρώ. Σε δεύτερο στάδιο, εξετάζεται η ένταξη περισσότερων χρεών στον εξωδικαστικό μηχανισμό, δίνοντας έμφαση στις οφειλές προς ΔΕΚΟ λόγω του βάρους αυτών των χρεών σε πολλά νοικοκυριά. Τεχνικές λύσεις απαιτούνται για την αυτόματη διαχείριση αυτών των αιτήσεων, με τις πρώτες κινήσεις να αναμένεται το 2025. Το τρίτο μέτωπο αφορά τη δημιουργία του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, που θα προστατεύει την κύρια κατοικία ευάλωτων δανειοληπτών. Ο φορέας αναμένεται να ξεκινήσει τη λειτουργία του το 2026, με ενδιάμεσες προβλέψεις για επιδότηση δόσεων και αναστολή αναγκαστικών μέτρων για ευάλωτους μέχρι τότε.

Το τελευταίο μέτωπο είναι ο εξωδικαστικός μηχανισμός, ο οποίος επιταχύνεται: μόνο τον Ιούνιο έγιναν 1.950 νέες αιτήσεις, όμως ο όγκος χρεών παραμένει δυσανάλογος σε σχέση με την ταχύτητα επίλυσης. Η επέκταση του μηχανισμού σε περισσότερες κατηγορίες οφειλών και η υιοθέτηση απλουστευμένων λύσεων για μικρά ποσά είναι κρίσιμης σημασίας. Το υπουργείο εξετάζει την καθιέρωση κοινών κριτηρίων αξιολόγησης οφειλετών για να αποφευχθούν καθυστερήσεις και ανισότητες. Επιδίωξη είναι η δημιουργία ενός παγίου συστήματος ταξινόμησης πιστοληπτικής ικανότητας που θα απλοποιήσει τη διαδικασία έγκρισης λύσεων. Επιπλέον, η έλλειψη ενός ενιαίου μηχανισμού παρακολούθησης ρυθμίσεων προκαλεί προβλήματα, όπως καθυστερήσεις επικοινωνίας με servicers και απώλεια ρυθμίσεων λόγω τεχνικών λαθών, καθιστώντας απαραίτητη τη δημιουργία κεντρικού κόμβου πληροφόρησης.