Κάθε φορά που, παλιότερα, η «τρόικα» πίεζε για κάποιο μέτρο απορρύθμισης της εργασίας, αλλά και κάθε φορά που η κυβέρνηση Μητσοτάκη χαλάρωνε ακόμη περισσότερο το πλαίσιο των εργατικών δικαιωμάτων, περίσσευαν οι αναλύσεις για το πόσο βαριές επιπτώσεις στην αγορά εργασίας έχει κάθε κύμα δημιουργίας νέων «εξαιρέσεων» και κατάργησης δικλείδων ασφαλείας.
Πλέον, λοιπόν, έπειτα από 3,5 χρόνια συνεπούς πολιτικής διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων και δημιουργίας ενός περιβάλλοντος «ευελφάλειας» και «κινεζοποίησης», οι βαριές επιπτώσεις της πολιτικής αυτής έχουν αρχίσει δυστυχώς να φαίνονται με τρόπο δραματικό. Είναι ενδεικτικά μερικά αποσπάσματα από πρόσφατο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», που υπογράφει ο «Γ.Ζ.». «Σε «σάκο του μποξ» έχουν μετατρέψει οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους εργαζόμενους, με τον απολογισμό της φετινής χρονιάς να συμπληρώνει την εικόνα των προηγούμενων δείχνοντας ότι στον ιδιωτικό τομέα ο αριθμός των απολυμένων κάθε χρόνο αυξάνεται σταθερά, η «ευελιξία» τσακίζει κόκαλα και οι μισθοί είναι στα Τάρταρα. Χαρακτηριστικό της ευκολίας, αλλά και της παντοδυναμίας που έχουν εξασφαλίσει οι εργοδότες να απαλλάσσονται «εν ριπή οφθαλμού» από τους εργαζόμενους, είναι το πρόσφατο στοιχείο του συστήματος «Εργάνη», που δείχνει ότι την περίοδο Γενάρη – Νοέμβρη 2022, οι απολύσεις έφτασαν το αστρονομικό νούμερο των 2.643.224! Αριθμός που ξεπερνά ακόμα και τον απόλυτο αριθμό των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, αποτελώντας κόλαφο για την κυβερνητική προπαγάνδα περί «προστασίας των εργαζομένων», «ποιοτικών θέσεων εργασίας» και άλλων παρόμοιων που επαναλαμβάνονται βέβαια μονότονα από κάθε κυβέρνηση», σημειώνει μεταξύ άλλων η καλή εφημερίδα, ενώ σε άλλο απόσπασμα σημειώνονται τα εξής: «Χρόνο με τον χρόνο, η «ευελιξία» αυτή παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, με εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτούς να λαμβάνουν το χαρτί της απόλυσης, να εργάζονται δηλαδή σε ένα μόνιμο καθεστώς εκβιασμού από τους εργοδότες, χωρίς την παραμικρή προστασία.
Οπως δείχνουν τα στοιχεία, οι απολύσεις για το διάστημα που εξετάζουμε (Γενάρης – Νοέμβρης) σχεδόν διπλασιάστηκαν μέσα σε μια εφταετία. Συγκεκριμένα, το 11μηνο Γενάρη – Νοέμβρη του 2014, μέσα στην «καρδιά» της κρίσης, οι απολύσεις ανήλθαν σε 1.350.747, ενώ το ίδιο διάστημα φέτος, με την οικονομία σε ανάπτυξη, έφτασαν τα 2.643.224, παρουσιάζουν δηλαδή αύξηση κατά 95,68%!».
Σε απλά ελληνικά, οι εργοδότες έχουν πλέον στο «τσεπάκι» τους τις απολύσεις, καθώς μέσα σε ένα 11μηνο φέτος απολύθηκε το ¼ του απογραφέντος πληθυσμού και σχεδόν το μισό του λεγόμενου «οικονομικά ενεργού πληθυσμού». Βεβαίως, πολλοί εξ αυτών βρήκαν άλλη δουλειά, με λιγότερα χρήματα και χειρότερους όρους εργασίας –γιατί σε διαφορετική περίπτωση, η ανεργία θα είχε φτάσει το… 40%. Όμως, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των μισθωτών βλέπει την ποιότητα ζωής της να υποβαθμίζεται και αισθάνεται στο πετσί της τί σημαίνει να είσαι «αναλώσιμος» εργαζόμενος. Το ερώτημα, λοιπόν, μια και το 2023 θα είναι εκλογική χρονιά, είναι ποιοι και πόσοι «βολεύονται» με το να αισθάνονται αναλώσιμοι, αρκεί να έχουν μία «δουλίτσα»…
