Τον χαμό ενός σπουδαίου σκηνοθέτη θρηνεί το ελληνικό θέατρο, του Βασίλη Παπαβασιλείου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών.
Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή η σκηνοθέτης Νικολέτα Φιλοσόγλου, η οποία είχε συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν. Ο γνωστός θεατράνθρωπος τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την υγεία του, ενώ πρόσφατα νοσηλεύτηκε για ένα μήνα περίπου σε δημόσιο νοσοκομείο.
«Την αυγήν της Παρασκευής εις την Αθήνα, μία θλιβερή είδησις, ένα τρομερό μήνυμα θανάτου γυρίζει από στόμα σε στόμα. – Καθένας ρωτά, ξαναρωτά, επειδή κανένας δεν θέλει πιστεύση την μεγάλη δυστυχία· επειδή όλοι ελπίζουν να μάθουν ότι η τρομερή είδησις δεν είναι αληθινή. – Αλλά παύει κάθε δισταγμός. Ο Βασίλης Παπαβασιλείου δεν είναι πλέον -» έγραψε η Νικολέτα Φιλόσογλου στην ανάρτησή της.
Ποιος ήταν ο Βασίλης Παπαβασιλείου
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1949. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όμως δεν τις ολοκλήρωσε ποτέ, αφού αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής και φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
Στην πορεία της καριέρας του, έχει σκηνοθετήσει 30 παραστάσεις σε διάστημα 30 ετών, περιλαμβάνοντας έργα κλασικών και σύγχρονων συγγραφέων όπως Σοφοκλή, Γκολντόνι, Μαριβώ, Χόρβατ, Μποντ, Σαίξπηρ, Πιραντέλλο, Μολιέρου, Αναγνωστάκη, Στάϊκου, Μανιώτη, κ.ά.
Επιπλέον, ασχολήθηκε με τη μετάφραση θεατρικών και πεζών κειμένων, εργαζόμενος πάνω σε έργα συγγραφέων όπως Γκολντόνι, Μποντ, Μολιέρος, Μπαρτ, Σαντ, Τους Ζυγούς Λύσατε (2019), Η Ελένη (του Γιάννη Ρίτσου – 2017), Relax…Mynotis (2017), Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή… θα πεις κι ένα τραγούδι, Ιφιγένεια εν Ταύροις του Γκαίτε, Ο Τυχοδιώκτης… βασισμένος στον Χουρμούζη, Του Κουτρούλη ο γάμος (2012), ο Κύκλωπας (2013), καθώς επίσης και δύο οπερέτες του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.
«Ο Πολιτισμός μας θρηνεί»
Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, πληροφορούμενη την απώλεια του Βασίλη Παπαβασιλείου δήλωσε:
«Ο Πολιτισμός μας θρηνεί την απώλεια του Βασίλη Παπαβασιλείου, ενός μετεωρικού διανοητή, που καταλείπει πλατύ και βαθύ αποτύπωμα. Μαθητής του Κουν, ο Βασίλης Παπαβασιλείου σφράγισε, ως σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεατρικός δάσκαλος, τα θεατρικά μας δρώμενα, τον τελευταίο μισό αιώνα. Με τη βαθύτατη καλλιέργειά του, τη σπάνια λόγια σκευή του, θεμελιωμένη στην πληρέστατη εποπτεία όλων των πεδίων της τέχνης, τη διαρκή επαφή του με κλασικά αλλά και ανακαινιστικά ρεύματα, και, κυρίως, με την ανυποχώρητη αφοσίωση στην ουσία, στις αρχές και στην αποστολή της Τέχνης, ο Βασίλης Παπαβασιλείου διαμόρφωσε μια απόλυτα διακριτή προσωπική θεατρική προσέγγιση.
Τη μετουσίωσε σε εμβληματικές παραστάσεις που άφησαν εποχή, μεταβάλλοντας σημαντικά τις θεατρικές προσλήψεις του κοινού, ταυτόχρονα δημιουργώντας νέες ορίζουσες για το θέατρο. Άνθρωπος που συνδύαζε, όσο λίγοι, τη σκηνική πράξη και τον λόγο, ο Βασίλης Παπαβασιλείου υπήρξε προσφιλής δάσκαλος και καθοδηγητής για όλους όσους είχαν το προνόμιο να δουλέψουν μαζί του. Ήταν ένας απολαυστικός συνομιλητής, με ιοβόλο χιούμορ και με μία μοναδική διεισδυτική, καυστικότατη άποψη για την πραγματικότητα.
Στην περίπτωση του Βασίλη Παπαβασιλείου, αυτό που συχνά λέγεται περί αναντικατάστατης απώλειας, αποτελεί κατ’ εξοχήν σχήμα λιτότητας. Γιατί η προσφορά του στον Πολιτισμό υπερβαίνει κατά πολύ το έργο του και το παράδειγμά του, ως αυθεντικού πνευματικού ανθρώπου, διαρκώς ανήσυχου και ασίγαστου, θα συνεχίσει να αποτελεί πρότυπο. Για μένα προσωπικά αποτελεί απώλεια ενός πολύτιμου και ειλικρινούς φίλου μου.
Στους οικείους του, στους πολλούς φίλους του, τους συνεργάτες και μαθητές του απευθύνω ειλικρινέστατα συλλυπητήριά μου».
