Μουκίδης κατά πάντων: Παλιά υπήρχε ο Σράτος, ο Κόκκοτας και πάγκο είχαμε Σφακιανάκη, Γονίδη, σήμερα κλαίμε με τον πάγκο

Ο γνωστός συνθέτης Γιώργος Μουκίδης παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στη Super Κατερίνα, όπου εξέφρασε τις απόψεις του για την πιθανή επιστροφή του Νότη Σφακιανάκη στη μουσική σκηνή και σχολίασε τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη ελληνική μουσική.

Σε μια εποχή όπου οι καλλιτεχνικές επιστροφές συχνά προκαλούν συζητήσεις, ο Γιώργος Μουκίδης ήταν σαφής για το μέλλον του Νότη Σφακιανάκη: «Ο Νότης Σφακιανάκης έχει κάτι που δεν έχουν οι υπόλοιποι τραγουδιστές. Έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα, δύσκολα να τον δούμε να επιστρέφει στις πίστες. Υπάρχουν καλά καινούρια παιδιά αλλά ανάλογου βεληνεκούς δεν νομίζω».

Αντλώντας παραδείγματα από τη μουσική ιστορία, ο Μουκίδης σχολίασε τις παλιές και νέες γενιές καλλιτεχνών, λέγοντας: «Όταν παλιά έπαιζε “βασική ομάδα” μπάλα ο Στράτος Διονυσίου, ο Κόκκοτας… ο “πάγκος” ήταν ο Πλούταρχος, ο Σφακιανάκης, ο Γονίδης και τα λοιπά. Όταν τελείωσαν τη “μπάλα” οι Μεγάλοι, έπαιξαν οι επόμενοι. Αν δούμε αυτή τη στιγμή ποιοι είναι στον “πάγκο”, θα κλαίμε».

Ο Μουκίδης δεν παρέλειψε να εκφράσει την ανησυχία του για τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής δισκογραφίας: «Τελευταία προσγειώνονται στην ελληνική δισκογραφία κάτι πράγματα σαν UFO και τραγουδιστικά και δημιουργικά, ακούμε πολλά κουλά και παράξενα, χωρίς συντακτικό και ό,τι να ‘ναι. Φάτε τους, εγώ αρνούμαι». Η συζήτηση στράφηκε και στη δικαστική διαμάχη του Γιώργου Μαζωνάκη με την οικογένειά του, ειδικά μετά τον εγκλεισμό του στο Δρομοκαΐτειο.

Ο Μουκίδης απάντησε: «Δεν είναι χοντρό να σε βάλουν “μέσα” οι δικοί σου; Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει συμβεί. Δεν μπορεί να πληγεί ο Γιώργος από αυτή την υπόθεση, το έχει ξεχάσει κιόλας ο κόσμος». Κλείνοντας, ο Μουκίδης έκανε αναφορά στην Αναστασία και την παρουσία της στη δισκογραφία: «Η Αναστασία κανονικά πρέπει να προσέξει τι να πει, όχι να πει δικά μου κομμάτια αλλά αν ψάξεις αυτά που λέει, δεν παίζει μπάλα. Ο στίχος έχει ένα θέμα. Θα μπορούσε να κάνει έναν δίσκο που να λέγεται: Από την Πόλη Έρχομαι και στην Κορφή Κανέλα. Ό,τι να ‘ναι».