Και πρόσθεσε: «Πρέπει να το αντιληφθεί ο ίδιος. Πρέπει να ταρακουνηθεί από κάτι, να πέσει σε τοίχο. Αλλιώς, όσο δεν πονάει το δάχτυλο, δεν πας στον γιατρό. Έφτασα σε ένα σημείο που άρχισε να γίνεται στην καθημερινότητά μου λίγο επικίνδυνο. Όχι με την ουσία αυτή καθαυτή, αλλά με την επίδρασή της σε άλλα πράγματα. Όταν είσαι υπό την επήρεια και πρέπει να δουλέψεις την επόμενη μέρα και δεν μπορείς να ξυπνήσεις, αυτό σε επηρεάζει παντού. Με ένα περιστατικό είπα “τέλος”. Ήμουν 27 προς 28. Από τότε είναι μια ζωή χωρίς καθόλου ουσίες. Πίνω αλκοόλ, μου αρέσει, αλλά το ελέγχω, επειδή και ο πατέρας μου είχε ένα θέμα με το αλκοόλ. Ό,τι κατάλαβα ότι δεν μπορώ να το ελέγξω, το έκοψα μαχαίρι. Το επόμενο βήμα θα ήταν κέντρο απεξάρτησης»
Στη συνέχεια, ο Μελέτης Ηλίας είπε: «Τα παραδείγματα που έχω να παραθέσω είναι πολύ σκληρά. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ορίσουν τον εαυτό τους και αν τους έβλεπες σε μια άλλη φάση της ζωής τους, δεν θα πίστευες ότι έφτασαν εκεί. Δεν θέλει πολύ για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, όταν μπεις σε αυτόν τον δρόμο».
