Λίλιαν Αρχοντή: «Χωρίσαμε από την αρχή της εγκυμοσύνης μου, δεν ήθελα να είμαι μια μανούλα μόνη»

-Μια νεαρή μανούλα μόνη με το κοριτσάκι της. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μονογονέας.

Ναι, είναι, αλλά όταν θυμάμαι εκείνα τα χρόνια και μιλάω στο παιδί μου, λέω: «Αχ, τι ωραία που ήταν τότε». Αν καθίσω να το σκεφτώ, ήταν όμορφα χρόνια. Ήταν άλλες εποχές, πιο άνετες, και οικονομικά και επαγγελματικά. Με τα χρόνια άλλαξαν τα δεδομένα, όπως και να ’χει. Ίσως δεν το καταλάβαινα τότε. Ήταν ίσως όλα δρομολογημένα έτσι από τον Θεό. Δεν έλεγα «κουράστηκα». Σαφώς και κοιμόμουν πολύ λίγο. Δηλαδή, αυτό που θυμάμαι πάρα πολύ έντονα είναι ότι τελείωνα την παράσταση και, μέχρι να έρθω σπίτι, ήταν πάρα πολύ αργά – στις πεντέμισι με έξι παρά τέταρτο έπρεπε να είμαι στο πόδι για να ξυπνήσω το Χριστινάκι και να προλάβουμε το σχολικό. Αλλά για μένα ήταν τρόπος ζωής. Και όλα κύλησαν και κυλάνε καλά με τη βοήθεια του Θεού.

-Ήταν έρωτας με τον πατέρα της κόρης σου;

Ναι, μεγάλος έρωτας και από τις δύο πλευρές. Όμως, χωρίσαμε από την αρχή της εγκυμοσύνης μου. Την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μιας γυναίκας, όπου αλλάζουν τα πάντα, το σώμα σου, ακούς και νιώθεις το μωράκι σου, είσαι ένας άλλος άνθρωπος, όλα τα έζησα μόνη μου. Δεν χαμογελώ γι’ αυτό. Είχα μόνο τη μανούλα μου, δυο-τρεις καλούς φίλους συναδέλφους σημαντικούς για μένα… Και να αναφέρω, γιατί είναι σαν αδελφή μου, την Αλίκη Κατσαβού, που ήταν κολλητή μου φίλη από τη δραματική σχολή, και τον Στέφανο Τσακιράκη. Όμως, έκαναν πρόβες και δεν μπορούσαν ούτε εκείνοι να είναι μαζί μου. Ήμουν εγώ με την κοιλίτσα μου φουσκωμένη, με τη μανούλα μου, να μη βρίσκουμε ταξί για να πάμε στο μαιευτήριο. Οπότε έζησα έναν πολύ γλυκό εφιάλτη. Έτσι, το λέω όλα τα χρόνια και ήταν δώρο Θεού αυτό το υπέροχο πλάσμα που μου έστειλε.

-Δηλαδή, ο άνθρωπος αυτός που ερωτεύτηκες, ο πατέρας του μωρού σου, ήταν αμέτοχος;

Εντελώς, παρόλο που ζήσαμε έναν παράφορο έρωτα. Όπως σου είπα, χωρίσαμε στην αρχή της εγκυμοσύνης μου. Τι να κάνουμε; Εγώ έχω το παιδί μου και το καμαρώνω. Να τον κατηγορήσω; Τώρα; Γιατί; Θα αλλάξει κάτι; Όχι. Εγώ έζησα τις δυσκολίες και στην εγκυμοσύνη μου και μετά μεγαλώνοντας το παιδί μου. Αφού δεν άλλαξε η κατάσταση τότε, γιατί δεν ήθελα να είμαι μια μανούλα μόνη, τι να κάνω; Το δέχτηκα έτσι και πορεύτηκα ανάλογα.

Πηγή: zappit.gr