Και πρόσθεσε: «Η μαμά δεν μας μεγάλωσε σαν παιδιά διάσημων ανθρώπων. Ερχόταν στην Πάρο, οι φίλοι της ήταν ψαράδες. Μας έλεγε πάντα να σεβόμαστε ανθρώπους που δεν είχαν ούτε να φάνε. Είχαμε δασκάλους, καθηγητές, πιάνο, μπαλέτο, αρχαία, αγγλικά, γαλλικά. Δεν προλαβαίναμε. Ήθελε να μας δώσει ό,τι της έλειπε. Καμιά φορά έλεγε: «Αυτά που έχω κάνει για σας… δύο πολυκατοικίες θα είχα».
Στη συνέχεια ανέφερε, η Ευαγγελία Δομάζου: «Μας μιλούσε για τα παιδικά της χρόνια και μας είχε πάει στο παλιό της σπίτι στον Κεραμεικό. Μπήκαμε μέσα, ήταν μια μικρή αυλή και ένα δωμάτιο. Μας έλεγε πού κοιμόταν η γιαγιά, πού η Μαρία, πώς χώραγαν όλοι. Για τον Αλέξανδρο, το μωρό που γεννήθηκε και πέθανε, είχε στενοχωρηθεί πολύ. Μας είχε μιλήσει πολλές φορές. Και εγώ, όταν πάω στην εκκλησία, πάντα ανάβω ένα κεράκι για τον Αλέξανδρο».
