Ελένη Φίλιππα: «Δεν άντεξε ο οργανισμός του, έπαθε ανακοπή, έσβησε στα χέρια μου»

Σε μια εξομολόγηση καρδιάς προχώρησε η Ελένη Φίλιππα στην εφημερίδα On Time Σαββατοκύριακο και την δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου. Ανάμεσα σε άλλα, δε, η έμπειρη ηθοποιός μίλησε για την απώλεια του αγαπημένου της συζύγου και την προσωπική δύσκολη της διαχείριση σ’ αυτήν.

Ο σύζυγος σου, με τον οποίο ήσασταν 20 χρόνια μαζί, δεν είναι πια στη ζωή. Είναι «πληγή»;

Μεγάλη. Ήταν ένας υπέροχος άντρας, ο Τάκης μου, Παντρευτήκαμε και ζήσαμε 20 ονειρεμένα χρόνια μαζί. Ήταν μεγάλη ευλογία. Ο Τάκης ήταν υπάλληλος σε τράπεζα. αλλά με καταλάβαινε πολύ. Ευγενικός, ανοιχτό μυαλό, φιλότεχνος. Ο ιδανικός σύντροφος. Ήταν εξαιρετικός σε όλα τα επίπεδα. Έξυπνος, γλυκός, φοβερά συναισθηματικός, πολιτικοποιημένος. Ήταν συνδικαλιστής, έτρεχε για τα πάντα, πολύ δραστήριος, αλλά ήρεμος. Ήταν χωρισμένος και ο Παρούλης, ο γιος του, ήταν τότε οκτώ χρονών. Τον Πάρη τον έχω σαν γιο μου.

Δυστυχώς, όμως, ο Τάκης μου «έφυγε» τον Αύγουστο του 2021. Δυο χρόνια πάλεψε με τον καρκίνο στο πάγκρεας. Ήμουν κάθε λεπτό δίπλα του. Πήρε τη δύσκολη απόφαση να χειρουργηθεί ξέροντας ότι είναι καταδικασμένος, αλλά θα κέρδιζε κάποια χρόνια ζωής. Μετά άρχισαν οι χημειοθεραπείες. Εγώ ήμουν βράχος δίπλα του. Τον έβλεπα πόσο πάλευε. Δυστυχώς, όμως, έπειτα από μερικούς μήνες ο καρκίνος επανήλθε δριμύτερος – είχε κάνει μετάσταση στο συκώτι. Αποφασίσαμε να κάνει χημειοθεραπείες αλλά, πριν τις ξεκινήσει, μου ζήτησε να πάμε για λίγο στην Ανδρίτσαινα – γιατί η καταγωγή του ήταν από εκεί – για να κάνουμε ένα δυο μπανάκια στη Ζαχάρω, που μας άρεσε πολύ. Την επόμενη μέρα λοιπόν, που πηγαίναμε για μπάνιο στη Ζαχάρω, τρακάραμε με ένα μεγάλο επαγγελματικό τζιπ.

Το δικό μας αυτοκίνητο έγινε ένα μάτσο σίδεα, αλλά εμείς βγήκαμε έχοντας μόνο κάποια ραγίσματα στα πλευρά. Μας πήγαν στο νοσοκομείο Πύργου. Είχα ζητήσει και ήμασταν στον ίδιο θάλαμο, σε διπλανά κρεβάτια. Δυστυχώς, ο οργανισμός του Τάκη δεν άντεξε. Έπαθε ανακοπή. Έσβησε στα χέρια μου.

Ο Τάκης ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου, η πιο βαθιά, ολοκληρωτική μου αγάπη. Μου τα έδινε και μου τα συμπλήρωνε όλα. Ο Τάκης είναι η μεγαλύτερη απώλεια της ζωής μου, η μεγαλύτερη πληγή. Και ο χαμός των γονιών μου με πόνεσε, αλλά «έφυγαν» σε μεγάλη ηλικία. Τους χάρηκα. Με τον Τάκη είναι αλλιώς. Από την πρώτη νύχτα που «έφυγε», ξάπλωσα στο κρεβάτι μας, κοιμήθηκα και ήταν σαν να τον ένιωθα δίπλα μου. Και τώρα τον αισθάνομαι δίπλα μου. Είναι ο καλός μου άγγελος, που με προστατεύει. Από την άλλη, όμως, η ζωή συνεχίζεται.