Με αφορμή τη συμμετοχή στη σειρά «Μαμά στα κρυφά» της ΕΡΤ, η Άννα Μενενάκου έδωσε συνέντευξη στο ένθετο Τύπος Tv και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Θεοδωροπούλου. Μεταξύ άλλων, δε, η γοητευτική ηθοποιός μίλησε για τις κρίσεις πανικού που κλήθηκε να διαχειριστεί στο παρελθόν.
Έχεις μιλήσει ανοιχτά για τις κρίσεις πανικού, θέμα που απασχολεί πλέον πολύ κόσμο. Πως άφησες πίσω σου αυτές τις «σκοτεινές» – δύσκολες στιγμές;
Ήταν μια περίοδος δύσκολη και δεν το λέω καθόλου δραματικά. Απλώς ένιωθα πως κάτι μέσα μου δεν ήταν στη θέση του, πως το σώμα μου προσπαθούσε να μου μιλήσει και εγώ δεν το άκουγα. Οι κρίσεις πανικού ήταν σαν «ξυπνητήρια», που μου έλεγαν ότι πρέπει να σταματήσω, να φροντίσω λίγο περισσότερο εμένα. Με βoήθησε πολύ η αναγνώριση. Το να πω «ναι, κάτι δεν πάει καλά κι είναι εντάξει να το παραδεχτώ».
Μετά ήρθε η βοήθεια που έδωσα στον εαυτό μου. Όπως η ψυχοθεραπεία, η στήριξη από ανθρώπους που με αγαπάνε αλλά και μια δική μου απόφαση να βάλω όρια, να ακούω το σώμα μου και να μην πιέζω τον εαυτό μου να «αντέχει» τα πάντα. Δεν θα πω ότι εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Αλλά όταν μάθεις να τις καταλαβαίνεις, να τις διαχειρίζεσαι, παύουν να σε τρομάζουν. Και αυτό είναι τεράστια λύτρωση. Γι’ αυτό και μίλησα. Γιατί, αν μέσα από αυτό κάποιος ένιωσε ότι δεν είναι μόνος, άξιζε.
Πως είναι η σχέση σου με τον χρόνο; Πως «ξορκίζεις» τη φθορά του;
Δεν προσπαθώ να τον ξορκίσω, προσπαθώ να τον τιμήσω. Να είμαι παρούσα. Να φροντίζω τον εαυτό μου, το σώμα μου και το μέσα μου. Να γελάω, να συγκινούμαι, να διαλέγω με ποιους ανθρώπους μοιράζομαι τον χρόνο μου. Αυτό για μένα είναι το «αντίδοτο. Όχι να προσποιείσαι πως δεν αλλάζεις, αλλά να αλλάζεις με τρόπο που σε πάει παρακάτω. Να μεγαλώνεις χωρίς να μικραίνεις.
