Παλαιστίνιος κάτοικος της Γάζας: Οι ρίψεις βοήθειας από αέρος δεν είναι ανθρωπιστική επιχείρηση, αλλά «δημόσιες σχέσεις»

Σε άρθρο του στον ιστότοπο του Al Jazeera, ο Παλαιστίνιος συγγραφέας Μοχάμεντ αλ Ταμπάν που ζει στη Γάζα καταγγέλλει ότι η πενιχρή ποσότητα τροφίμων που πέφτει από τον ουρανό δεν φτάνει καν στον υποσιτισμένο πληθυσμό, απλά διασκεδάζει την παγκόσμια συνείδηση για την αδράνεια απέναντι στην πείνα της Γάζας.

Όπως αναφέρει, «την περασμένη εβδομάδα, είδα βοήθεια να πέφτει από τον ουρανό κοντά στη γειτονιά μου, την αζ-Ζαουάιντα, στη Γάζα. Ούτε εγώ ούτε κανένας από τους γείτονές μου είχαμε το θάρρος να την κυνηγήσουμε, επειδή ξέραμε ότι από τη στιγμή που θα έπεφτε στο έδαφος, θα ξεσπούσε μάχη. Αν η βοήθεια επιβίωνε από τη ρίψη, δεν θα επιβίωνε από αυτούς που θα έφταναν να τη λεηλατήσουν.

Σχεδόν πάντα η ίδια σκηνή: Από τη στιγμή που το αεροπλάνο ρίχνει τα κιβώτια με τη βοήθεια, ξεσπούν πυροβολισμοί. Ένοπλοι συμμορίες περιμένουν ήδη στο έδαφος, έτοιμες να πάρουν τα αγαθά με τη βία. Όποιος φτάσει πρώτος, όποιος πυροβολήσει πρώτος, φεύγει με τα τρόφιμα. Ποτέ δεν τα παίρνουν αυτοί που τα χρειάζονται περισσότερο.

Αργότερα, βλέπεις αυτά τα «κουτιά βοήθειας» στην αγορά στο Ντέιρ ελ-Μπαλά, με το περιεχόμενό τους προς πώληση σε εξωφρενικές τιμές. Ρώτησα για την τιμή για κάτι μπισκότα από ένα πακέτο βοήθειας. Ήταν 20 σέκελ (5 δολάρια) το ένα.

Η βοήθεια που πέφτει από τον ουρανό όχι μόνο δεν καταφέρνει να θρέψει τους πεινασμένους, αλλά τους σκοτώνει επίσης. Πριν λίγες ημέρες, μια παλέτα που έπεσε από τον ουρανό χτύπησε μια σκηνή για εκτοπισμένους και σκότωσε έναν γιατρό που εργαζόταν στο Νοσοκομείο Μαρτύρων του Αλ-Άκσα. Σε άλλο περιστατικό, 11 άνθρωποι τραυματίστηκαν όταν μια άλλη παλέτα που έπεσε από ένα αεροπλάνο χτύπησε σκηνές στη βόρεια Γάζα.

Πέρυσι, σε άλλες αποτυχημένες ρίψεις, άνθρωποι έχασαν επίσης τη ζωή τους. Πέντε άτομα σκοτώθηκαν στον καταυλισμό προσφύγων Σάτι στην πόλη της Γάζας όταν το αλεξίπτωτο μιας παλέτας δεν άνοιξε. Άλλοι 12 πνίγηκαν προσπαθώντας να φτάσουν πακέτα που είχαν πέσει στη θάλασσα, ενώ έξι ποδοπατήθηκαν όταν ένα πλήθος ανθρώπων έσπευσε σε ένα σημείο ρίψης βοήθειας.

Η ιδέα για αυτές τις τελευταίες ρίψεις προήλθε από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος κάλεσε τον κόσμο να βοηθήσει στη διαδικασία. Πολλές κυβερνήσεις χαιρέτισαν την ιδέα και ορισμένες συμμετείχαν στην προσπάθεια, όπως η Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες.

Όμως ο Νετανιάχου γνωρίζει καλά ότι οι αεροπορικές ρίψεις δεν μπορούν να σταματήσουν την πείνα, γι’ αυτό και τις ζήτησε αντί για το άνοιγμα των χερσαίων περασμάτων προς τη Γάζα ώστε να επιτραπεί στις υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών να διανέμουν βοήθεια με δίκαιο και ομαλό τρόπο.

Ενώ η παγκόσμια κοινή γνώμη μπορεί να εξαπατηθεί ότι κάτι γίνεται για την πείνα στη Γάζα, οι ρίψεις από αέρος δεν αποτελούν πραγματική λύση ή ανθρωπιστική χειρονομία.

Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ενέργεια δημοσίων σχέσεων – ένας τρόπος να συγκαλυφθεί ένα έγκλημα που δεν έχει σταματήσει: η λιμοκτονία ενός ολόκληρου πληθυσμού υπό στενή πολιορκία. Την ώρα που εμποδίζονται χιλιάδες φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια να εισέλθουν στον παλαιστινιακό θύλακα, μερικά κιβώτια πέφτουν από τον ουρανό για τις κάμερες. Όλα αυτά αποτελούν μέρος μιας στρατηγικής για την παράταση της πείνας και την άμβλυνση της διεθνούς πίεσης προς το Ισραήλ.

Δεν είναι μόνο στη Γάζα που οι ρίψεις από αέρος θεωρούνται αναποτελεσματικές και επικίνδυνες. Στο Αφγανιστάν το 2001, η βοήθεια που ρίπτονταν από αέρος συσκευαζόταν με τον ίδιο τρόπο όπως οι βόμβες διασποράς. Τα παιδιά σκοτώνονταν τρέχοντας πίσω τους. Στη Συρία, η βοήθεια που ρίπτονταν από αέρος σε μια πολιορκημένη περιοχή δεν έφτανε στους λιμοκτονούντες αμάχους επειδή είτε είχε υποστεί ζημιές, είτε έπεφτε σε εδάφη που ελέγχονταν από τον ISIS.

Οι ρίψεις από αέρος δεν λειτουργούν και όταν υπάρχουν άλλες επιλογές, δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιηθούν. Ο ΟΗΕ έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι αυτή η μέθοδος είναι αναποτελεσματική και ότι η επίγεια παράδοση είναι ασφαλέστερη και πολύ καλύτερη. Ένα φορτηγό μπορεί να μεταφέρει τέσσερις έως δέκα φορές περισσότερη βοήθεια από ένα αλεξίπτωτο. Είναι επίσης πολύ φθηνότερη. Χιλιάδες φορτηγά περιμένουν στην αιγυπτιακή πλευρά των συνόρων, αρκετά για να θρέψουν τους ανθρώπους και να αποτρέψουν περισσότερους θανάτους από πείνα.

Κι όμως, βλέπουμε αυτό το μάταιο θέαμα για άλλη μια φορά στη Γάζα. Εδώ δεν κοιτάμε τον ουρανό με ελπίδα. Ένας ουρανός που ρίχνει βόμβες δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς ότι θα ρίξει τρόφιμα.

Αυτή η «ανθρωπιά με αλεξίπτωτο» είναι ένα φύλλο συκής που επινοήθηκε για να κουκουλώσει την ντροπή του κόσμου και την απόφασή του να παρακολουθεί σιωπηλά την λιμοκτονία.

Η Γάζα δεν βρίσκεται μόνο σε πολιορκία από τις βόμβες, αλλά και από τα ψέματα, τη συνενοχή και την ήπια γλώσσα που καλύπτει αιματηρές σφαγές. Όλοι όσοι σιωπούν, όσοι δικαιολογούν, όσοι αντιμετωπίζουν τον δολοφόνο και το θύμα ως ίσους είναι συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα.

Οι Παλαιστίνιοι, δεν είμαστε απλώς θύματα – είμαστε μάρτυρες. Ο κόσμος αρνείται να δράσει, χώρες συνεχίζουν να εξοπλίζουν το Ισραήλ και να του παρέχουν διπλωματική κάλυψη, ενώ κυβερνήσεις εφευρίσκουν αξιολύπητες δικαιολογίες για να μην επιβάλουν εμπάργκο – όπως υποχρεούνται να κάνουν βάσει του διεθνούς δικαίου – σε ένα έθνος που διαπράττει γενοκτονία».

Πηγή: Al Jazeera