Ουκρανία: Χωρίς καμία πρόοδο η ειρηνευτική προσπάθεια του Τραμπ, μία εβδομάδα μετά το θερμό κλίμα με τον Πούτιν στην Αλάσκα

Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που ο Τραμπ χειροκροτούσε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν σε ένα κόκκινο χαλί στην Αλάσκα, όμως τελικά η πραγματικότητα του πολέμου στην Ουκρανία δεν έχει αλλάξει καθόλου, αν δεν έχει γίνει χειρότερη.

Η Ρωσία εξακολουθεί να βομβαρδίζει με σφοδρότητα την Ουκρανία, εγείροντας ανυπέρβλητα εμπόδια στην προσπάθεια του Τραμπ για γρήγορη ειρήνη και ανάγοντας σε άπιαστο όνειρο την επιθυμία της αμερικανικής κυβέρνησης για μια άμεση σύνοδο κορυφής μεταξύ των ηγετών της Ουκρανίας και της Ρωσίας – με πιθανή παρουσία του Τραμπ -.

Για το CNN, η ρωσική στρατηγική είναι σαφής: Να καθυστερήσει η διπλωματία για όσο το δυνατόν περισσότερο, προκειμένου να επιτραπεί στην αιματηρή και επίπονη στρατιωτική στρατηγική του Πούτιν να εξασφαλίσει κέρδη στην πρώτη γραμμή.

Η πραγματικότητα της Ουκρανίας δεν έχει αλλάξει. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι εξακολουθεί να προσπαθεί να κατευνάσει τον Τραμπ εμφανιζόμενος ανοιχτός σε ό,τι προτείνει, όμως δεν φαίνεται να μπορεί να δεχτεί τη συνθήκη ειρήνευσης που προσφέρει ο Πούτιν. Ο Ουκρανός πρόεδρος δεν έχει αμφιβολία ότι μια υποχώρηση στις ρωσικές απαιτήσεις για στρατηγικές παραδόσεις γης στην κρίσιμη περιοχή του Ντονμπάς, απλά θα προετοιμάσει το έδαφος για να εξαπολύσει η Μόσχα στο μέλλον μια νέα αιφνιδιαστική επίθεση ενάντια στο Κίεβο.

Οι κορυφαίοι ηγέτες της Ευρώπης πραγματοποίησαν μια εντυπωσιακή επίδειξη ενότητας στον Λευκό Οίκο την περασμένη Δευτέρα (18/8), προσπαθώντας να αποσπάσουν τον Τραμπ από τους εναγκαλισμούς με τον Πούτιν, όμως το σχέδιο της Ευρώπης για εγγυήσεις ασφάλειας στη μεταπολεμική Ουκρανία φαίνεται πιο ασαφές από ποτέ αν δεν διαθέτει την αμερικάνικη υποστήριξη.

`Σε κάθε περίπτωση, ο Τραμπ αξίζει τα εύσημα για την ένεση ενέργειας που έδωσε στην ειρηνευτική προσπάθεια. Είναι ο μόνος ηγέτης που μπορεί να μιλήσει και με τις δύο πλευρές και που έχει τη δυνατότητα να καλεί έναν Ρώσο πρόεδρο στις ΗΠΑ και αμέσως μετά να συγκαλεί συμμαχικούς ηγέτες στην Ουάσιγκτον. Και ενώ ο Τραμπ συχνά κλίνει περισσότερο προς τον Πούτιν παρά προς τους δυτικούς συμμάχους του, δεν έχει αναγκάσει την Ουκρανία να παραδοθεί, όπως φοβόντουσαν πολλοί από τους επικριτές του, ενώ η πίεση που ασκεί στους συμμάχους του ΝΑΤΟ να δαπανήσουν περισσότερα για την άμυνα θα βοηθήσει στην εξασφάλιση του μέλλοντος της Ευρώπης.

Η αλήθεια είναι ότι μία εβδομάδα είναι πολύ σύντομος χρόνος για να αξιολογηθεί μια ειρηνευτική προσπάθεια. Οι ειρηνευτικές διαδικασίες σε μέρη όπως η Βοσνία και η Βόρεια Ιρλανδία ξεδιπλώθηκαν μετά από μήνες και χρόνια περίπλοκης διπλωματίας. Αλλά αυτή η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι ακριβώς αυτό που λείπει από τον Τραμπ. Αυτός και ο απεσταλμένος του, Στιβ Γουίτκοφ, μιλούν αδιάφορα για ανταλλαγές γης στην Ουκρανία, χωρίς προφανώς να κατανοούν τις οδυνηρές επιλογές που θα συνεπαγόταν αυτό, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στην εθνική ταυτότητα και στο αίμα που έχει χυθεί για την υπεράσπιση αυτών των περιοχών.

Και τα διαχρονικά ερωτήματα για τον Τραμπ αναδύονται ξανά. Γιατί δεν εκμεταλλεύεται την πίεση που θα μπορούσαν να ασκήσουν οι ΗΠΑ, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε χαλάρωση της σκληροπυρηνικής στάσης της Ρωσίας; Και γιατί επενδύει εμπιστοσύνη σε έναν Ρώσο ηγέτη του οποίου οι πράξεις αξίζουν το αντίθετο;

Απογοήτευση για τον Τραμπ

Με την πάροδο των ημερών, ο Τραμπ άρχισε να προδίδει την απογοήτευσή του για το αδιέξοδο με μια αινιγματική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Πέμπτη (21/8), υπαινισσόμενος υποστήριξη σε ουκρανικές επιθέσεις στο ρωσικό έδαφος: «Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να κερδίσεις έναν πόλεμο χωρίς να επιτεθείς σε μια χώρα εισβολέα», έγραψε. Και στη συνέχεια: «Είναι σαν μια σπουδαία ομάδα στον αθλητισμό που έχει μια φανταστική άμυνα, αλλά δεν της επιτρέπεται να παίζει επιθετικά».

Μία εβδομάδα μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν, η εικόνα που θέλει να καλλιεργεί ο Τραμπ για τον εαυτό του ως καλύτερος διαπραγματευτής στον κόσμο έχει πληγεί σοβαρά, θεωρεί το CNN. Μπορεί να είναι εύκολο να επικρίνεις μικρότερα έθνη με δασμούς και να εκφοβίζεις τους Ευρωπαίους που βασίζονται στις ΗΠΑ για άμυνα, όμως η συνάντηση του Τραμπ με τον Πούτιν και η αποτυχία του να νικήσει τον ηγέτη της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, σε έναν εμπορικό πόλεμο υποδηλώνει ότι οι πραγματικά σκληροί παίκτες χλευάζουν το μύθο του «βιρτουόζου των συμφωνιών».

Αμέσως μετά τη σύνοδο της Αλάσκας, η Ρωσία εξαπέλυσε σφοδρούς βομβαρδισμούς στην Ουκρανία, πλήττοντας και κτίρια συμφερόντων αμερικανικών εταιρειών στην περιοχή της Ζακαρπάτια. Για ένα καθεστώς τόσο συνυφασμένο με τον συμβολισμό, όσο η Ρωσία του Πούτιν, είναι απίθανο αυτό να ήταν σύμπτωση.

«Οι Ρώσοι ήξεραν ακριβώς πού χτυπούσαν», δήλωσε από την πλευρά του ο Ζελένσκι. «Πιστεύουμε ότι επρόκειτο για μια σκόπιμη επίθεση εναντίον αμερικανικής περιουσίας εδώ στην Ουκρανία, εναντίον αμερικανικών επενδύσεων».

Η στροφή στη ρητορική του Λευκού Οίκου αυτή την εβδομάδα φαίνεται να αποσκοπεί στην κάλυψη της έλλειψης προόδου.

Τα βήματα που έχουν γίνει

Ένας τομέας όπου έχει σημειωθεί πρόοδος είναι η προθυμία του Τραμπ να στηρίξει μια ευρωπαϊκή εγγύηση ασφάλειας για την Ουκρανία μετά τον πόλεμο, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει Αμερικανούς πιλότους σε αποστολές αεροπορικής υποστήριξης. Ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο είχε τηλεφωνική επικοινωνία για το θέμα με Ευρωπαίους συμβούλους εθνικής ασφάλειας.

Ο Ρούμπιο, ο οποίος υπηρετεί επίσης ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, δήλωσε στους ομολόγους του ότι οι ΗΠΑ ήταν πρόθυμες να διαδραματίσουν έναν επικουρικό ρόλο, όμως είναι η Ευρώπη αυτή που θα πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο.

Ο Τραμπ πήγε στη σύνοδο κορυφής με τον Πούτιν με την αισιοδοξία ότι θα σφυρηλατήσει μια συμφωνία εκεχειρίας, την οποία η Ουκρανία και η Ευρώπη θεωρούν ως πρόδρομο μιας σοβαρής διπλωματίας. Λίγες ώρες όμως μετά τη συνάντηση με τον Πούτιν άλλαξε γνώμη, θεωρώντας ότι μια προσπάθεια για μια πλήρη, οριστική ειρηνευτική συμφωνία ήταν καλύτερη, που τυχαίνει να είναι και η άποψη της Ρωσίας.

Σε μια διπλωματική διαδικασία, δεν βγαίνουν στη δημοσιότητα όλα όσα συμβαίνουν. Παρά την αντίξοη ατμόσφαιρα, η επιμελής εργασία και η πίεση στο παρασκήνιο θα μπορούσαν να αρχίσουν να μειώνουν ορισμένα κενά.

Όμως μια εβδομάδα μετά την Αλάσκα, ο Πούτιν δείχνει ότι θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο. Ο Ζελένσκι δεν μπορεί να υποχωρήσει και η Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει ειρήνη μόνη της και εξαρτάται από τον Τραμπ. Θα σκληρύνει τη στάση του ο Αμερικανός πρόεδρος και θα εμβαθύνει σε λεπτομέρειες ώστε να είναι δυνατόν να σφυρηλατηθεί μια πραγματική ειρηνευτική διαδικασία;

Πηγή: CNN