Η άγνωστη μάχη των Πατριαρχείων για την Αφρική – Ο Κύριλλος της Μόσχας και η «παρασύναξη» στα ΗΑΕ

Μία εβδομάδα πριν την άφιξη του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη για τον κοινό εορτασμό Βατικανού – Φαναρίου για τη συμπλήρωση 1.700 ετών από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, πραγματοποιήθηκε μια άτυπη παρασύνοδος εκκλησιαστικών παραγόντων στην πόλη Σάρτζα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Όπως αποκαλύπτουν «Τα Νέα» και ο Δημήτρης Αλεξόπουλος, χαρακτηρίστηκε ως «αντι-Βαρθολομιακό» τόξο στην Ορθοδοξία και κεντρικός υποκινητής ήταν το Πατριαρχείο Μόσχας και το βαθύ ρωσικό καθεστώς.

Συνδιοργανωτές ήταν το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας κι από το Πατριαρχείο Μόσχας ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, Αντώνιος Σέβριουκ, πρόεδρος του τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων.

Στη συνάντηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 20 και 21 Νοεμβρίου, έδωσαν το «παρών» ιεράρχες, κληρικοί και λαϊκοί της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και εκπρόσωποι ρωσικών οργανώσεων συμπατριωτών από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Μεταξύ αυτών ήταν ο Μητροπολίτης Κωνσταντίνος του Καΐρου και της Βόρειας Αφρικής, Πατριαρχικός Έξαρχος της Αφρικής και ο Επίσκοπος Ευθύμιος του Λουχοβίτσι, Βικάριος του Πατριαρχικού Εξαρχείου της Αφρικής. Παρόντες ήταν και αρκετοί κοσμικοί, ανώτεροι υπάλληλοι και στελέχη των διευθύνσεων Εξωτερικών και Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας.

Το «μενού και οι σκοποί της παρασύναξης

Στο «μενού» της «στρογγυλής τράπεζας» βρέθηκε το ελληνορθόδοξο Παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας. Στην Αφρική μετά την παραχώρηση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας το 2018 και την απόλυτη διαφωνία του Πατριαρχείου Μόσχας που έφτασε μέχρι τη διακοπή κοινωνίας με την Κωνσταντινούπολη, ο Πατριάρχης Κύριλλος έχει «απασφαλίσει» κι αυτονομηθεί τελείως, κινούμενος σχισματικά εναντίον όλων των Εκκλησιών που συνυπέγραψαν τον Τόμο της Αυτοκεφαλίας και δεν υπέκυψαν στις απειλές.

Μετά την αποτυχία του να προσεταιρισθεί στο Ουκρανικό τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο (όπως έκανε επιτυχώς με τους Πατριάρχες Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, Θεόφιλο και Ιωάννη, αντιστοίχως) ιδρύει στην Αφρική «εξαρχίες» (κάτι που είναι αποκλειστικό προνόμιο της Κωνσταντινούπολης), χειροτονώντας μητροπολίτες, επικαλούμενος την ανάγκη προστασίας των Ρώσων ορθοδόξων.

Πρόκειται σαφώς για μια αντικανονική ενέργεια που στην εκκλησιαστική γλώσσα χαρακτηρίζεται ως «εισπήδηση» και θεωρείται ένα από τα βαρύτερα εκκλησιαστικά αδικήματα.

Έχει χρίσει μάλιστα «Μητροπολίτη Καΐρου και Βόρειας Αφρικής» κι αρκετούς επισκόπους με ποιμαντικές χωρικές αρμοδιότητες εντός της εκκλησιαστικής επικράτειας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας! Τα χρηματικά ποσά που κατευθύνονται από τη Μόσχα και επιχειρηματικούς δορυφόρους στην ευρύτατη περιοχής προς αυτές της «εξαρχίες» είναι τεράστια. Απώτερος στόχος είναι η στελεχιακή και από πλευράς ποιμνίου εξουθένωση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και ανάδειξης του Πατριαρχείου Μόσχας σε ρόλο εγγυητή της ευημερίας των αφρικανικών λαών και των ορθοδόξων που ζουν στις περιοχές αυτές.

Παρακλάδια έως και στη Μονή Σινά

Οι επίσκοποι αυτοί, μαζί μα τα στελέχη των διπλωματικών αντιπροσωπειών της Ρωσίας, αλλά δυστυχώς και σημαίνοντα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της αιγυπτιακής κυβέρνησης ενισχύουν ποικιλοτρόπως τους Αιγύπτιους κόπτες, ώστε από κοινού (ρωσόφωνοι και κόπτες) να απομειώσουν την εκκλησιαστική επιρροή του Πατριάρχη Θεόδωρου. Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα κινήθηκαν και παρασκηνιακώς εις βάρος της ελληνορθόδοξης αδελφότητας στη Μονή Αγίας Αικατερίνης, στο Σινά.

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι πίσω από την τελευταία εμπλοκή που έχει δημιουργηθεί με τη Μονή στο Σινά βρίσκεται ρωσο-κοπτικός δάκτυλος.

Η ρευστότητα στη διεθνή σκηνή δεν αφήνει ανεπηρέαστη τον ορθόδοξο εκκλησιαστικό χάρτη. Από την Πανορθόδοξη Σύνοδο, στο Κολυμπάρι της Κρήτης, το 2016, το Πατριαρχείο Μόσχας υποκινώντας τους αμφισβητίες του Πρωτείου της Κωνσταντινούπολης οδήγησε στο να συμμετέχουν 10 από τα 14 ορθόδοξα εκκλησιαστικά κέντρα.

Σήμερα ο κύκλος των «πεπλανημένων» Εκκλησιών είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς το Ουκρανικό αποτέλεσε για πολλές βάλκανικές Εκκλησίες «κόκκινη γραμμή». Χαρακτηριστικό είναι ότι στον κοινό εορτασμό Βατικανού – Φαναρίου απουσίασαν – ενώ είχαν λάβει σχετική πρόσκληση – πολλές ορθόδοξες Εκκλησίες, μεταξύ των οποίων τα εμβληματικά Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Μόσχας κι Αντιόχειας.