Πάνω από 2.750 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στον παλαιστινιακό θύλακα. Εκατοντάδες από αυτούς είναι άμαχοι και παιδιά.
Συγκλονιστικές είναι οι μαρτυρίες γιατρών, νοσηλευτών και εκπροσώπων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που βρίσκονται σε νοσοκομεία της Γάζας η οποία τελεί υπό απόλυτο αποκλεισμό και ανελέητο βομβαρδισμό από το Ισραήλ ως απάντηση στην άνευ προηγουμένου επίθεση της Χαμάς κατά του ισραηλινού εδάφους στις 7 Οκτωβρίου.
«Οι άνθρωποι κοιμούνται στις σκάλες, στους διαδρόμους, στις αίθουσες διδασκαλίας, στις καφετέριες…»
«Γροθιά στο στομάχι» αποτελεί η μαρτυρία του υπεύθυνου επικοινωνίας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Γάζα, Louis Baudoin-Laarman, ο οποίος περιγράφει ότι περίπου 10.000 άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί σε ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα προκειμένου να αναζητήσουν ασφάλεια.
«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας μαζί με αρκετές χιλιάδες Παλαιστινίους. Ήρθαμε εδώ όλοι χθες να βρούμε καταφύγιο μετά από μια ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού που ζητούσε από όλους στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας να εκκενώσουν την περιοχή. Έτσι, στη μέση της νύχτας, πήγαμε αμέσως στο σημείο. Δημιουργήσαμε ένα σχέδιο εκκένωσης έκτακτης ανάγκης και φύγαμε με μια αυτοκινητοπομπή 300 αυτοκινήτων στις 8:00 το πρωί. Νομίζω ότι στην αρχή οι άνθρωποι δεν πίστεψαν την ανακοίνωση της εκκένωσης. Γι’αυτό το πρωί δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι εδώ. Σύντομα, τα αυτοκίνητα άρχισαν να συρρέουν καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, μέχρι που δεν υπήρχε άλλος χώρος. Σε εκείνο το σημείο, οι άνθρωποι συνέχισαν να έρχονται με τα πόδια, σταθμεύοντας έξω από τη βάση με στρώματα, λίγο φαγητό, μερικά ρούχα, αλλά χωρίς πολλές αποσκευές, επειδή όλοι έφυγαν βιαστικά. Κατά την τελευταία καταμέτρηση, (την Παρασκευή) το βράδυ, μου είπαν ότι υπήρχαν περίπου 10.000 άνθρωποι εδώ», ανέφερε ο Baudoin-Laarman. Και πρόσθεσε:
«Η βάση είναι ένα είδος μεγάλου συγκροτήματος που χρησιμεύει μεταξύ άλλων και ως σχολείο, και περίπου 10 κτίρια διαφόρων μεγεθών. Και έτσι οι άνθρωποι αναζητούν ένα μικρό μέρος για να καταφύγουν όπου μπορούν. Οι άνθρωποι κοιμούνται στις σκάλες, στους διαδρόμους, στις αίθουσες διδασκαλίας, στις καφετέριες. Υπάρχουν άνθρωποι πραγματικά παντού, που βάζουν τα στρώματά τους ή απλά μια κουβέρτα στο έδαφος.
Οι άνθρωποι έρχονται σχεδόν από παντού, ειδικά από το Βορρά, προφανώς από τις περιοχές που έχουν εκκενωθεί, δηλαδή από την πόλη της Γάζας, από το Beit Hanoun, αλλά και από το Khan Yunis, πιστεύοντας ότι είναι πιο ασφαλείς εδώ. Οι άνθρωποι ήρθαν εδώ για να αναζητήσουν κάποια ασφάλεια, αλλά εξακολουθούν να φοβούνται, αναρωτιούνται τι θα συμβεί. Οι άνθρωποι έρχονται συχνά σε εμάς και μας ρωτούν αν έχουμε πληροφορίες, αλλά ούτε εμείς έχουμε. Δεν γνωρίζουμε αν οι βομβαρδισμοί θα συνεχιστούν κοντά ή μακριά από εδώ. Ακούσαμε μερικές βόμβες να πέφτουν χθες, αλλά σίγουρα λιγότερες από ό,τι στην πόλη της Γάζας».
