Μάλιστα, στην αγωγή της, περιέγραψε τις λεπτομέρειες της ταλαιπωρίας που αντιμετώπισε, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων για υπηρεσία μεταφοράς στο αεροδρόμιο. Τελικά η αγωγή της απορρίφθηκε αλλά πριν γίνει αυτό, το ζήτημα εξετάστηκε επισταμένως. Το δικαστήριο, δηλαδή, εξέτασε αν ο φίλος της είχε συνάψει κάποιου είδους γραπτή συμφωνία για να την μεταφέρει στο αεροδρόμιο και να φροντίζει τα σκυλιά της. Τελικά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να έχει ισχύ μια τέτοια συμφωνία, «πρέπει να υπάρχει πρόθεση να δημιουργηθεί μια νομικά δεσμευτική σχέση» κάτι που δεν συνέβη στην περίπτωση της CL και του HG.
«Οι σύντροφοι, οι φίλοι και οι συνάδελφοι συνάπτουν κοινωνικές συμφωνίες, αλλά είναι απίθανο να μπορούν να εφαρμοστούν νομικά, εκτός εάν τα συμβαλλόμενα μέρη προβούν σε κάποια κίνηση που αποδεικνύει την πρόθεση δέσμευσής του» ανέφερε το δικαστήριο στο έγγραφο της απόφασης.
