Ακυρώθηκαν τα ραντεβού ογκολογικών ασθενών στο ΠΑΓΝΗ λόγω της κατάληψης του αεροδρομίου από αγρότες: Δεν έφτασε ποτέ στο Ηράκλειο το αναγκαίο ραδιοφάρμακο

Σοβαρά προβλήματα προκλήθηκαν σήμερα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, όπου ακυρώθηκαν ραντεβού για είκοσι ογκολογικούς ασθενείς που είχαν προγραμματιστεί ακόμη και τρεις μήνες πριν για PET–SCAN, καθώς το απαραίτητο ραδιοφάρμακο δεν έφτασε λόγω των αγροτικών κινητοποιήσεων και της κατάληψης του αεροδρομίου, που εμπόδισε την πτήση από την Αθήνα.

Η διευθύντρια του εργαστηρίου Πυρηνικής Ιατρικής, καθηγήτρια Σοφία Κουκουράκη, ανέφερε ότι το εργαστήριο προσπαθεί να εξασφαλίσει νέα ραντεβού όσο το δυνατόν νωρίτερα, ακόμα και εκτός ωραρίου, ώστε οι ασθενείς να μην επιβαρυνθούν περαιτέρω. Τα ραδιοφάρμακα, που παράγονται στην Αθήνα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και μεταφέρονται καθημερινά στην Κρήτη.

Το θέμα έφερε στη δημοσιότητα ο καθηγητής Νίκος Τζανάκης, επισημαίνοντας την αδικαιολόγητη καταστροφή δημόσιας περιουσίας και τις συνέπειες για ασθενείς που χρειάζονται κρίσιμες ιατρικές εξετάσεις. Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι η ευθύνη ανήκει στην κοινωνία συνολικά, καθώς η αδράνεια και η κοινωνική απάθεια οδηγούν σε τραγικές συνέπειες για τους πιο ευάλωτους πολίτες.

Το πλήρες κείμενο του κ.Νίκου Τζανάκη, ακολουθεί: 

Σήμερα, επισκεπτόμενος το εργαστήριο PET–SCAN του ΠΑΓΝΗ για να παραλάβω εξετάσεις ασθενών μου, αντίκρισα μια ασυνήθιστη σιωπή σε ένα χώρο που συνήθως σφύζει από δραστηριότητα. Ενημερώθηκα ότι είκοσι προγραμματισμένα ραντεβού ακυρώθηκαν, καθώς λόγω της κατάληψης του αεροδρομίου, κατέστη αδύνατη η αερομεταφορά του ραδιοφαρμάκου. Είκοσι ογκολογικοί ασθενείς και οι οικογένειές τους βρίσκονται τώρα σε αγωνιώδη αναμονή για νέο προγραμματισμό.

Αυτή η τόσο “μικρή” ίσως για κάποιους λεπτομέρεια των επίχειρων της χθεσινής ημέρας με ανάγκασε σε έναν σκληρό αναστοχασμό: πώς γίνεται να καταστρέφουμε τόσο απερίσκεπτα τη ζωή ο ένας του άλλου; Ποιος ανάθρεψε αυτά τα νέα παιδιά έτσι ώστε να μετατρέπουν την αγροτική/κτηνοτροφική κατσούνα —σύμβολο άγιου μόχθου και αξιοπρέπειας των παππούδων μας— σε όργανο βίας; Ποιος νομιμοποιεί στα μάτια τους την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, ακόμα και των αυτοκινήτων των απλών εργαζομένων στο αεροδρόμιο;

Ίσως ήρθε η ώρα όλοι να σκύψουμε με ειλικρίνεια πάνω στο μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Αυτή η ευθύνη δεν βαραίνει τους έντιμους και σκληρά εργαζόμενους αγρότες και κτηνοτρόφους· βαραίνει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και όποιος, εκμεταλλευόμενος τη συγκυρία, επιχειρήσει να στοχοποιήσει μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, απλώς πλανάται πλάνην οικτράν. Η πραγματική ευθύνη αν και τραγικά ατομική, πρακτικώς και κυριολεκτικώς εγκολεάζεται σε μια συλλογική τοιαύτη, οδηγώντας όλους μας σε καταστροφική αδράνεια και κοινωνική απάθεια. Έτσι την επόμενη φορά που εμείς θα νομίζουμε ότι θιγόμαστε, θα γίνουμε οι συγκυριακοί κατσουνοφόροι και πετροβολητές που θα εξαναγκάσουν πονεμένους συμπολίτες να αναβάλλουν την κρίσιμη ιατρική τους εξέταση.