Το παράδοξο στις πολιτικές απέναντι στα crypto

Οι χρηματοοικονομικές ρυθμιστικές αρχές επιδιώκουν την ασφάλεια και αρτιότητα, τη σωστή συμπεριφορά και την προστασία των καταναλωτών. Αλλά τα crypto περιουσιακά στοιχεία δεν έχουν σύνορα. Ένας εγχώριος επόπτης δεν  μπορεί να αστυνομεύει ένα πρωτόκολλο που μπορεί να γραφτεί οπουδήποτε και να χρησιμοποιείται παντού.

Σκεφτείτε το Tether: με έδρα τώρα στο Ελ Σαλβαδόρ, ο μεγαλύτερος εκδότης stablecoin του κόσμου βρίσκεται ακόμα πιο μακριά από την εμβέλεια των κύριων εποπτικών δικαιοδοσιών. Ωστόσο σχεδιάζει ένα stablecoin σε δολάριο που θα υπόκειται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα των ΗΠΑ, και για το οποίο αναζητά την εμπορική έγκριση που συνοδεύει την αμερικανική εποπτεία.

Αυτή η αντίθεση αποτυπώνει το παράδοξο της πολιτικής. Είναι αδύνατον να ελέγχεις τα crypto από το κέντρο, αλλά οι ίδιοι οι συμμετέχοντες στην αγορά χρειάζονται αυστηρή ρύθμιση.

Οι μεγαλεπίβολες νομοθετικές αρχιτεκτονικές του κώδικα δεν λειτουργούν καλά σε αυτό το πλαίσιο. Τείνουν να συνδυάζουν τις υπερβολικές προδιαγραφές με αόριστες γενικολογίες. Συχνά προσπαθούν να ρυθμίσουν τη δραστηριότητα εξωχώρια. Οι επεκτεινόμενες οδηγίες τους μπορεί να δημιουργήσουν περισσότερη γραφειοκρατία παρά ασφάλεια. Η δραστηριότητα τείνει να μεταναστεύει σε πιο εστιασμένα καθεστώτα.

Μια καλύτερη προσέγγιση αρχίζει με την αυτόματη τάξη και πειθαρχεία της αγοράς. Αυτοί που φτιάχνουν τους κανόνες θα πρέπει να αντιστρέψουν τη συνήθη τους αλληλουχία: πρώτα, να ρωτήσουν τι κάνουν ήδη οι αξιόπιστοι ιδιώτες, έπειτα να ρωτήσουν τι πρέπει να κάνουν οι εταιρείες που τελούν υπό ρύθμιση για να διαχειριστούν τους κινδύνους που φτάνουν στη δικαιοδοσία τους. Να αρχίσουν με τη συμπεριφορά επί τόπου, να παρεμβαίνουν μόνο όπου υπάρχει προφανής κίνδυνος, και να χρησιμοποιούν ξεκάθαρους, υλοποιήσιμους κανόνες γύρω από τους οποίους μπορεί ο κόσμος να κάνει σχεδιασμούς.

Αυτή η προσέγγιση εξαρτάται από πέντε πρακτικές αρχές: 

Πρώτον, να ρυθμιστούν τα ανταλλακτήρια crypto και οι άλλες διασυνδέσεις, κι όχι ο κώδικας. Να εποπτεύονται οι εγχώριες πύλες και τα σημεία επαφής, συμπεριλαμβανομένων των θεματοφυλάκων, των παρόχων πορτοφολιών, των fiat on-ramps και off-ramps (σ.τ.μ: υπηρεσίες που επιτρέπουν στον χρήστη να μετατρέπει τα παραδοσιακά νομίσματα που εκδίδουν οι κυβερνήσεις (π.χ. δολάριο και ευρώ) σε κρυπτονόμισμα, και αντίστροφα), των εκδοτών stablecoin και των διανομέων που λειτουργούν στο πλαίσιο τοπικών νόμων, καθώς και των ρυθμισμένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που διαχειρίζονται crypto.

Η προσέγγιση θα πρέπει, κατά το δυνατόν, να ισχύει ασχέτως της τεχνολογίας ή του παρόχου, είτε πρόκειται για τράπεζα είτε όχι. Το βιβλίο των κανόνων θα πρέπει να επιβάλλει απλές υποχρεώσεις που στις οποίες μπορούν να ανταποκριθούν οι επιχειρήσεις και τις οποίες μπορούν  να επιβάλλουν οι επόπτες.

Δεύτερον, να υπάρξει καταλογισμός ευθύνης εκεί που πρέπει: στα συμβούλια. Οι ρυθμιζόμενες εταιρείες θα πρέπει να προσδιορίζουν, να ποσοτικοποιούν και να διαχειρίζονται τις εκθέσεις σε crypto χρησιμοποιώντας μια ελεγχόμενη ταξινόμηση των χρηματοοικονομικών κινδύνων. Τα συμβούλια θα πρέπει να εξετάσουν αν οι έλεγχοι ταιριάζουν στους κινδύνους αυτούς και να το επικυρώνουν μέσω stress tests και αναλύσεις σεναρίων.

Οι ρυθμιστικές αρχές, ωστόσο, θα πρέπει να μην φτάσουν έως τον σχεδιασμό των συστημάτων κινδύνου των εταιρειών. Όταν οι κανόνες προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά της διοίκησης, τότε οι επιχειρήσεις καταλήγουν να τικάρουν κουτάκια και να καταστέλλουν την ατομική κρίση. Η παγίδα είναι η σκέψη πως κάποιος που συμμορφώνεται με όλους τους κανόνες πρέπει να είναι ασφαλής.

Τρίτον, η προεπιλογή να είναι «ναι, αν…». Οι πολιτικές που ταλαντεύονται μεταξύ του να δίνουν πράσινο φως και να απαγορεύουν ξεκάθαρα είναι ασταθείς. Η χορήγηση άδειας υπό όρους είναι ισχυρότερη. Εκεί που η ρύθμιση προσθέτει αξία, η αγορά θα επιδιώξει την έγκρισή της.

Μετά την κατάρρευση του ανταλλακτηρίου crypto FTΧ, του Sam Bankman-Fried, το 2022, οι επιχειρήσεις αναζητούν δικαιοδοσίες με ξεκάθαρα, αξιόπιστα πλαίσια και ορατούς μηχανισμούς ελέγχου. Η Σιγκαπούρη και τη οικονομική ζώνη ADGM του Άμπου Ντάμπ είναι μεταξύ αυτών. Και οι δυο αναφέρουν ισχυρή ανάπτυξη στις ρυθμιζόμενες δραστηριότητες ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων.

Τέταρτον, να υπάρξει διεθνής συντονισμός, αλλά ρεαλιστικά. Οι επόπτες έχουν εγχώριες εντολές και διαφορετικές νομικές μεθόδους· τα παγκόσμια πρωτόκολλα δεν ταιριάζουν απόλυτα σε κανένα βιβλίο κανόνων.

Αντιθέτως, θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία ώστε να διαμοιράζονται οι ανησυχίες και τα δεδομένα· να επιδιώκεται αμοιβαία αναγνώριση για τα πρότυπα των αποθεμάτων stablecoins και των πρακτικών φύλαξης· και να υπάρχει ευθυγράμμιση σε αποτελέσματα όπως ο διαχωρισμός και η εξόφληση. Aυτό μειώνει τις προστριβές από την προσπάθεια να γίνει το σωστό σε πολλά σημεία ταυτόχρονα.

Πέμπτον, να υπάρχει φειδώς στις ευρύτερες αρχές. Οι αόριστες νομικές υποχρεώσεις όπως η «καλή πίστη» και τα «βέλτιστα συμφέροντα», χωρίς σαφή ορισμό, προκαλούν εκ των υστέρων συλλογισμούς που εμποδίζουν τη χρήσιμη δραστηριότητα και επιβραβεύουν την τυφλή συμμόρφωση με ξύλινες ερμηνείες. Οι αρχές έχουν σημασία, αλλά θα πρέπει να περιορίσουν την διακριτική ευχέρεια, όχι να την επεκτείνουν. Τα βασικά καθήκοντα χρειάζονται σαφή όρια.

Με την εγκατάσταση στο Ελ Σαλβαδόρ, το Tether υπογραμμίζει τα όρια της δικαιοδοτικής εμβέλειας σε έναν κόσμο φορητού κώδικα και κεφαλαίου. Ωστόσο, με την προετοιμασία ενός stablecoin που θα ρυθμίζεται από τις ΗΠΑ, δείχνει επίσης πως η ρυθμιστική αξία μπορεί να είναι πραγματική.

Το μήνυμα για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής είναι ξεκάθαρο. Ρυθμίστε τα interfaces με στενούς, ξεκάθαρους κανόνες· επιμείνετε οι εταιρείες να εξετάσουν αυστηρά τους κινδύνους τους· μετρήστε τα αποτελέσματα· και προβείτε σε σκληρή επιβολή όταν δεν τηρούνται οι υποσχέσεις.

Οι αγορές θα ανταμείψουν τις δικαιοδοσίες που συνδυάζουν τη πειθαρχεία με την ταπεινότητα. Εξίσου σίγουρο είναι πως οι αγορές θα παρακάμψουν εκείνες που προσπαθούν να επιβάλλουν αυτό που δεν μπορεί να επιβληθεί.

* Ο συγγραφέας του άρθρου είναι εταίρος στην Sullivan & Cromwell

Πηγή: euro2day.gr