H πληροφορία έχει διασταυρωθεί από κυβερνητικούς, αλλά και
δικαστικούς παράγοντες και είναι πέρα ως πέρα έγκυρη: κάποιοι
στο Μαξίμου περίμεναν πώς και πώς χθες να δημοσιεύσει ο
Κώστας Βαξεβάνης απόρρητα στοιχεία από τις παρακολουθήσεις,
ώστε να δρομολογηθεί η σύλληψή του και η αυτόφωρη διαδικασία
που προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Περίμεναν, μ’ άλλα
λόγια, κάποιοι, να δουν στην εφημερίδα Documento «παρανόμως
κτηθέν υλικό» και «υλικό υποκλοπών», προκειμένου να
προχωρήσουν σε μία, πρόδηλα «εχθρική» κίνηση σε βάρος του
εκδότη της εφημερίδας.
Βεβαίως, η ζωή τα ήθελε αλλιώς: ο Βαξεβάνης δημοσίευσε κι άλλα
ονόματα από την λίστα των παρακολουθήσεων, ενώ τα
αποκαλυπτικά ρεπορτάζ για το πώς το Μαξίμου παρακολουθούσε
τους πάντες συμπληρώθηκαν και από αντίστοιχα δημοσιεύματα
στο «Βήμα», τα «Νέα» κτλ.
Όπως και να έχει, το γεγονός ότι ο Βαξεβάνης και τη δουλειά του
έκανε, και την κοινή γνώμη κατέστησε σοφότερη για τις διαστάσεις
του σκανδάλου, αλλά και την «πεπονόφλουδα» που κάποιοι τού
είχαν στήσει απέφυγε, δεν αναιρεί την ουσία της υπόθεσης: ότι,
δηλαδή, με δεδομένο ότι πολλά σκάνδαλα έχουν αποκαλυφθεί
χάρη στην δημοσιογραφική έρευνα, είναι προφανές ότι
αποκαλύψεις δεν γίνονται με προγραμματισμό, ενώ δεν
συνοδεύονται πάντα από έγγραφα με.. αριθμό πρωτοκόλλου.
Τούτου δοθέντος, το πρόβλημα που πλέον οφείλει να λύσει η
Δικαιοσύνη, με την συνδρομή ενδεχομένως και του πολιτικού
κόσμου, είναι το πρωτοφανές αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί,
εξαιτίας ακριβώς του συγκεκριμένου νομικού πλαισίου, ο εκδότης
της εφημερίδας Documento που κάθε Κυριακή συμβάλλει πια τα
μέγιστα στην αποκάλυψη αυτού του τεράστιου σκανδάλου. Αν
μεταφέρει αυτά τα στοιχεία στη Δικαιοσύνη, μπορεί… αυτόχρημα
να συλληφθεί επειδή τα… κατείχε. Αν τα δημοσιεύσει, η σύλληψή
του είναι σίγουρη. Όμως, επειδή μιλάμε για μία υπόθεση που
πλέον όλοι αντιλαμβάνονται ότι αφορά σε αυτό που λέμε
«προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος» και στον πυρήνα της
λειτουργίας της Δημοκρατίας και της προστασίας των ατομικών
δικαιωμάτων, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί το θεσμικό πλαίσιο
να εμφανίζεται τέτοιο που να «δένει» τα χέρια ενός
δημοσιογράφου. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτός ο δημοσιογράφος,
με όσα έχει πει αλλά και με όσα έχει δημοσιεύσει (υπήρχαν SMS
και στο χθεσινό, και στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας…)
έχει καταστήσει σαφές ότι διαθέτει στοιχεία. Πολλά στοιχεία.
Αν, λοιπόν, η Δικαιοσύνη θέλει όντως τη διαλεύκανση της
υπόθεσης, οφείλει να λύσει τα χέρια του Βαξεβάνη. Όλα τα άλλα,
είναι δικαιολογίες…
