Ακόμα και την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα είχε αποπειραθεί να δωροδοκήσει ο Χρήστος Μαυρίκης.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Χρήστος Μαυρίκης το 1997 είχε καταδικαστεί για απόπειρα δωροδοκίας της κα Κλάπα, όταν ήταν ανακρίτρια σε μεγάλη υπόθεση λαθρεμπορίας πετρελαίου.
Είχε καταγγελθεί τότε και είχε καταδικαστεί αμετάκλητα σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών.
Συνελήφθη ο Χρήστος Μαυρίκης για την υπόθεση της απόπειρας δωροδοκίας αρεοπαγίτη. Τον Μαυρίκη αναζητούσε η αστυνομία στο πλαίσιο του αυτοφώρου και η σύλληψή του έγινε το μεσημέρι της Τρίτης.
Ο Χρήστος Μαυρίκης, γνωστός από την παλιότερη υπόθεση των υποκλοπών, είναι ο άνθρωπος που επιχείρησε να δωροδοκήσει ανώτερο δικαστικό, για εκκρεμούσα υπόθεση νομιμοποίησης έκτασης 100 στρεμμάτων στην περιοχή του Παπάγου.
Μετά την καταγγελία του Αρεοπαγίτη διατάχθηκε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για το αδίκημα της δωροδοκίας δικαστή και ο δράστης αναζητείται στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας.
Η επιστολή που έφθασε στον Αρεοπαγίτη
Νωρίτερα έγινε γνωστό ότι καταγγέλθηκε από γνωστό Αρεοπαγίτη απόπειρα δωροδοκίας μετά την παράδοση σε αυτόν επιστολής με την οποία του ζητήθηκε να παρέμβει σε υπόθεση με την υπόσχεση οικονομικού ανταλλάγματος.
Ωστόσο, μόλις ο αρεοπαγίτης διάβασε την επιστολή που του είχε αποσταλεί, κατήγγειλε την απόπειρα δωροδοκίας στην ηγεσία του Αρείου Πάγου, παραδίδοντας παράλληλα και την επίμαχη επιστολή.
Δικαστικές πηγές δεν αποκλείουν το πρόσωπο που επιχείρησε τη δωροδοκία – και θα αντιμετωπίσει πλέον κακουργηματική κατηγορία – να λειτούργησε για λογαριασμό τρίτων, μιας και ο Αρεοπαγίτης θεωρείται ως ένας από τους πλέον αξιόλογους δικαστικούς της νέας γενιάς.
Να σημειωθεί ότι ο Χρήστος Μαυρίκης είχε καταδικασθεί το 1998 σε πενταετή φυλάκιση για την πολύκροτη υπόθεση τηλεφωνικής παρακολούθησης πολιτικών.
Η υπόθεση Μαυρίκη και η παρακολούθηση των τηλεφώνων του Ανδρέα Παπανδρέου
Το όνομα του Χρήστου Μαυρίκη έγινε γνωστό τον Απρίλιο του 1993. Ήταν ο υπάλληλος του ΟΤΕ που κατήγγειλε στα ΜΜΕ πως είχε παγιδεύσει το σταθερό τηλέφωνο του γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου κατ’ εντολή του στρατηγού, Νίκου Γρυλλάκη, συνεργάτη του τέως πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Έτσι, μπορούσε να ακούσει από το ακουστικό του σπιτιού του κάθε τηλεφωνική συνομιλία του πολιτικού του αντιπάλου.
Εξηγώντας τον τρόπο με τον οποίο πρωταγωνίστησε σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης, αποκάλυψε ότι είχε τοποθετηθεί ένας μηχανισμός σε ΚΑΦΑΟ αρκετά κοντά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ που όχι απλά παγίδευε τις τηλεφωνικές ομιλίες του προέδρου του, αλλά έδινε τη δυνατότητα στον πολιτικό αντίπαλό του, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, να τις ακούει από το σπίτι του.
Τα Μέσα της εποχής, τότε, τον χαρακτήρισαν ως «εθνικό κοριό».
«Η παγίδευση γινόταν μέσα από ΚΑΦΑΟ αλλά και μέσα από διαμερίσματα που νοικιάζαμε τότε. “Τραβάγαμε” τη γραμμή παράλληλα στα διαμερίσματα και βάζαμε εκεί τα μαγνητόφωνα. Είχαμε νοικιάσει 4 έως 5 διαμερίσματα και είχαμε τα τηλέφωνα μόνιμα εκεί» είχε δηλώσει αργότερα σε συνέντευξη που παραχώρησε, προσθέτοντας πως μετά την αποδελτίωση, οι κρίσιμες συνομιλίες δίνονταν στο γραφείο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Μετά την καταγγελία του Χρήστου Μαυρίκη για τους χώρους τοποθέτησης των μηχανισμών παρακολούθησης, έγιναν εκτεταμένοι τεχνικοί έλεγχοι από ειδικά κλιμάκια για να αποδειχθούν αν ισχύουν ή όχι οι ισχυρισμοί του. Το πόρισμα των ελέγχων της επιτροπής που επιβεβαίωσαν τις παρεμβάσεις συζητήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο στις 16 Ιουνίου 1994.
Σύμφωνα με την έρευνα, διαπιστώθηκε πως παρακολουθήθηκαν τα τηλέφωνα, όχι μόνο του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και του Μιλτιάδη Έβερτ, του Γεράσιμου Κουρή, του Γεωργίου Ράλλη, των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη και του Αντώνη Λιβάνη.
Η αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα αντιδράσεων και αλληλοκατηγοριών που συνεχίστηκαν για χρόνια. Από τη μία βρισκόταν ο Χρήστος Μαυρίκης που κατηγορούσε την κυβέρνηση Μητσοτάκη πως εκείνη του έδινε εντολές για το ποια τηλέφωνα να παγιδεύσει και από την άλλη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος έριχνε την ευθύνη εξ ολοκλήρου πάνω του.
Ο υπάλληλος του ΟΤΕ τελικά οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού, καθώς κρίθηκε ένοχος από το Πενταμελές Εφετείο της Αθήνας για απόπειρα εκβίασης σε βαθμό κακουργήματος, παραβίαση απορρήτου τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και παράνομη βία, με την ποινή φυλάκισης να φτάνει τα πέντε χρόνια.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραπέμφθηκε, αλλά τελικά, ύστερα από απόφαση του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου δεν έφτασε ποτέ σε ειδικό δικαστήριο, επικαλούμενος λόγους πολιτικής ομαλότητας.
