Για τη νεαρή Ιρανή, ο δρόμος προς τις Πανελλήνιες, είναι ένα βήμα, το διαβατήριο που τη φέρνει πιο κοντά «στην κανονική ζωή».
«Θέλω να σπουδάσω ψυχολογία. Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά ίσως έτσι δώσω πίσω στον κόσμο τη βοήθεια που έλαβα εγώ», αναφέρει η 21χρονη προσθέτοντας ότι «έχει πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που το παρελθόν ενός ανθρώπου επηρεάζει το παρόν και το μέλλον του».
«Θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους να το καταλάβουν αυτό. Με ενδιαφέρει να κάνω και μεταπτυχιακό και να δουλέψω σαν ψυχοθεραπεύτρια», τονίζει.
Το αγαπημένο της μάθημα είναι η Ιστορία και, όπως λέει, γνωρίζει περισσότερα για την ιστορία της Ελλάδας παρά του Ιράν. «Από τη βάρκα το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήταν πολύ στριμωχτά. Δεν φορούσα σωσίβιο και καθόμουν στη μέση με πολλούς ανθρώπους γύρω μου. Είχα ξαναδεί θάλασσα. Με είχαν πάει οι γονείς μου να δω. Κολύμπι, όμως, έμαθα στην Ελλάδα» αφηγείται.
Όσο για την πρώτη εικόνα από την Ελλάδα που την εντυπωσίασε, ήταν πως οι γυναίκες δεν φορούσαν μαντίλα και δεν ήταν υποχρεωτικό.
