να μήνυμα αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό και παράλληλα μια ξεκάθαρη καταδίκη της στάσης της κυβέρνησης όσον αφορά την γενοκτονία στη Γάζα, απηύθυνε το Σάββατο η μητέρα των Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού μέσα από ανάρτησή της.
Η κ. Καρυστιανού κάλεσε τους πολίτες να σταθούν ενεργά στο πλευρό της δικαιοσύνης, ενθαρρύνοντάς τους να διαμαρτυρηθούν, να στηρίξουν, να βοηθήσουν και να επιλέξουν τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Περιέγραψε την κατάσταση στον παλαιστινιακό θύλακα ως «άδικη και απελπιστική», τονίζοντας την ανάγκη για παγκόσμια αφύπνιση και δράση απέναντι σε ό,τι χαρακτήρισε ως γενοκτονία σε εξέλιξη.
Αναφορικά με τη στάση Μητσοτάκη απέναντι στο ζήτημα, η μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης τόνισε:
«Αρνούμαι να πιστέψω πώς ήταν αυτή η φωνή της Ελλάδας… Δεν είναι δική μας αυτή η ντροπιαστική επιλογή. Η δική μας φωνή δεν συντάσσεται με το σκοτάδι. Η δική μας φωνή είναι άλλη από τη φωνή τους κέρδους και του μίσους».
Τέλος, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «τώρα μας καταδικάζουν και ως συνεργούς σε δολοφονίες άμαχου πληθυσμού, σε δολοφονίες παιδιών».
Αναλυτικά η ανάρτησή της
«Αβάσταχτος ο πόνος , η αδικία , η απελπισία…
Πόση θλίψη Θεέ μου…
Ποιοί είναι ΑΥΤΟΙ που αποφασίζουν ποιός θα έχει να φάει και ποιός να γιατρευτεί;; Με ποιο δικαίωμα κάποιος αποφασίζει για άλλον αν θα ζήσει ή θα πεθάνει;
Η ανθρωπότητα υποφέρει. Στέγνωσε από ανθρωπιά και σεβασμό.
Η μυρωδιά του θανάτου μας καίει ολόγυρα!
Σε ένα βαθύ επίπεδο όλοι το αισθανόμαστε αυτό… αν όχι δεν ανήκουμε πλέον στους ανθρώπους…
Οφείλουμε να σταθούμε στην σωστή πλευρά της ιστορίας.
Να διαμαρτυρηθούμε, να στηρίξουμε , να βοηθήσουμε.
Την ξέρουμε καλά αυτήν την μυρωδιά. Τον έχουμε νιώσει αυτό τον κεραυνό στα μύχια της ψυχής μας!
Κουβαλάμε στα κύτταρά μας χρόνια ξεριζωμού, πολέμου, θανάτου, σκλαβιάς.
Πώς γίνεται να μην κατανοούμε, να μην συμπονούμε, να μην κοιτάμε προς τα εκεί;
Σταματήσαμε να λογιζόμαστε για άνθρωποι;
Οχι. Αρνούμαι να πιστέψω πώς ήταν αυτή η φωνή της Ελλάδας… Δεν είναι δική μας αυτή η ντροπιαστική επιλογή. Η δική μας φωνή δεν συντάσσεται με το σκοτάδι. Η δική μας φωνή είναι άλλη από τη φωνή τους κέρδους και του μίσους.
Τον γνωρίζουμε αυτόν τον πόνο, χάσαμε και εμείς τους πιο αγαπημένους… Αρνούμαστε
να μείνουμε θεατές της πιο φρικτής τους φαντασίωσης.. και τώρα μας καταδικάζουν και ως συνεργούς σε δολοφονίες άμαχου πληθυσμού, σε δολοφονίες παιδιών! Ήμαρτον!
Ως άνθρωπος και ως μητέρα στέκομαι με σκυμμένο κεφάλι μπροστά στις μαχόμενες μάνες…
Σιωπούμε όταν τα μωρά κοιμούνται, όχι όταν πεθαίνουν…
Όταν πεθαίνουν , χρέος μας είναι να γινόμαστε θεριά ανήμερα ….
Χρέος μας!
«Οὒτοι συνέχθειν,ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν»…»
