Tου ΜΑΚΗ ΚΟΨΙΔΗ *
Η πλούσια παρακαταθήκη που άφησε ο Ντελόρ για τις προοδευτικές δυνάμεις και για μία αυτόνομη Ευρώπη της αλληλεγγύης, έχει πάει προ πολλού περίπατο. Η κυριαρχία επί χρόνια της Δεξιάς τόσο στα ευρωπαϊκά όργανα όσο και στις κυβερνήσεις των περισσότερων χωρών-μελών έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε φάση παρατεταμένης παρακμής.
Από την εμβάθυνση και την στρατηγική αυτονομία της γηραιάς ηπείρου που οραματίστηκε ο Ντελόρ παρακολουθούμε την μετατροπή ολόκληρης σχεδόν της ηπείρου σε φτωχό συγγενή της Ουάσινγκτον. Άβουλη και χωρίς στρατηγική σέρνεται πίσω από την πολιτική των ΗΠΑ. Συμμετέχοντας με κάθε τρόπο στις επιδιώξεις της. Υπακούει στα κελεύσματα της όπως η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών του ΝΑΤΟ. Μετατρέπεται σε θλιβερό παρακολούθημά της. Από προασπιστής της ελευθερίας, των ατομικών δικαιωμάτων και της ειρήνης έχει φτάσει στο σημείο να συμπεριφέρεται ως πιόνι στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Ουάσινγκτον. Η πρωτοφανής αφωνία της στα εγκλήματα που διαπράττονται στην Γάζα είναι ενδεικτική της παρακμής που αφορά στην εξωτερική πολιτική της.
Πρόκειται για μία παρακμή που αγκαλιάζει την μεγάλη πλειονότητα των χωρών-μελών. Ανισότητες που διευρύνονται τόσο στο εσωτερικό των χωρών όπως και μεταξύ Βορά και Νότου. Την τελευταία δεκαετία αυτές οι ανισότητες που οφείλονται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ευρωπαϊκής δεξιάς, μετατρέπονται σε τροφοδότη και πολλαπλασιαστή της ακροδεξιάς και του εθνικισμού. Πρόκειται για ένα αντιδραστικό κύμα που απειλεί την συνοχή και την ευημερία των ευρωπαϊκών λαών όσο και αν παρουσιάζεται με φιλολαϊκό πρόσωπο. Πίσω από την Λεπέν και την Μελόνι και από τον Όρμπαν στον Βίλντερς καραδοκεί ο νεοναζισμός και ο νεοφασισμός.
Μία από τις αιτίες που επελαύνει η ακροδεξιά είναι η άσχημα κατάσταση που βιώνει η ευρωπαϊκή Αριστερά. Στην Πορτογαλία αρνήθηκαν την συμμαχία με τους Σοσιαλιστές ικαι το πλήρωσαν ακριβά. Στην Γερμανία το De Linkee διασπάστηκε ως αποτέλεσμα της εκλογικής του καθόδου.
Το κυριότερο όμως είναι ότι τα δύο προοδευτικά ρεύματα, αυτό της Αριστεράς και αυτό των Σοσιαλιστών, αρνούνται να συνεργαστούν με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Γερμανία. Αντίθετα στην μοναδική ίσως χώρα που συνεργάζονται στην Ισπανία κρατούν δυνάμει αλλά και την κυβέρνηση.
Η παρακμιακή φάση που βιώνει η Ευρώπη κάνει και πάλι επίκαιρο το όραμα του Ντελόρ. Η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης, η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη είναι όροι για την μία ευημερούσα Ευρώπη. Αυτούς τους στόχους μόνο η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων μπορεί να πετύχει. Η συνεργασία είναι ο μόνος δρόμος για την αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής Δεξιάς και ανακοπή της επέλασης της ακροδεξιάς.
* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
