Δύο αποκαλυπτικά μεγέθη 

Μπορεί όσα υποστηρίζουν κατά καιρούς το ΔΝΤ, η ΕΚΤ αλλά και κεντρικά οι Βρυξέλλες για την ανάγκη «στοχευμένων» και όχι «οριζόντιων» μέτρων στήριξης, να ακούγονται ως άδικα και κοινωνικά ανάλγητα, ωστόσο έχουν μία λογική: η λογική είναι ότι παρά την ρήτρα διαφυγής και την επί εδώ και 2 χρόνια ισχύουσα δημοσιονομική χαλάρωση, όλες οι χώρες θα πρέπει να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι κάποια στιγμή, τα δημοσιονομικά θα πρέπει να «συμμαζευτούν». Αυτό, ειδικά σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, έχει πολλαπλάσια σημασία, αφού εμείς οι Έλληνες ζήσαμε πολύ καλά και με εξαιρετικά επώδυνο τρόπο τί σημαίνει να τελεί μία χώρα υπό χρεοκοπία και να τίθεται «στην ανάγκη» των διεθνών οργανισμών για να δανειστεί και να «βγάλει τον μήνα». 

Συν τοις άλλοις, με δεδομένο ότι τα δημόσια έσοδα προκύπτουν από τους φόρους όλων μας, είναι αυτονόητο ότι δίκαιο είναι μόνο ό,τι κατευθύνεται σε όσους έχουν ανάγκη και σε όσους χρειάζονται βοήθεια για να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό -είτε αυτό αφορούσε την πανδημία και τα lockdown, είτε την διαχείριση της ενεργειακής κρίσης. 

Η Ελλάδα, λοιπόν, εγκαλείται ήδη από διεθνείς οργανισμούς, αλλά και από Ευρωπαίους εταίρους, ότι σε έναν μεγάλο βαθμό, έριχνε λεφτά από το… ελικόπτερο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η χώρα μας είναι, κατ’ αναλογίαν με το ΑΕΠ της, η πρώτη στη λίστα των χρημάτων που «έριξε» στην αγορά και την κοινωνία, θεωρητικά θα έπρεπε να διασφαλίζει ότι δεν υπάρχουν νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή μικρομεσαίες επιχειρήσεις-ζόμπι, που είναι στο χείλος της χρεοκοπίας και της καταστροφής. 

Κι όμως, αν δει κανείς συνδυαστικά αφενός τις κυβερνητικές θριαμβολογίες για τα «50 δισεκατομμύρια» που «έριξε στην αγορά» η ΝΜΔ, αφετέρου έναν δείκτη της Eurostat, θα διαπιστώσει την πλήρη αποτυχία του σχεδιασμού των μέτρων: η κυβέρνηση έδωσε τα περισσότερα, αρκετά εξ αυτών «μεταφράστηκαν» σε αύξηση των καταθέσεων, αγορά νέων διαμερισμάτων ή εξοχικών ή ακριβά ΙΧ και την ίδια ώρα, όπως προέκυψε προχθές από τα προσωρινά στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα είναι στην τετράδα των ευρωπαϊκών χωρών (μαζί με την Κροατία, τη Λετονία και την Ολλανδία) στις οποίες αυξήθηκε ο αριθμός όσων αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας. Παράλληλα, σύμφωνα με όσα στοιχεία έχει δημοσιοποιήσει η ΕΛΣΤΑΤ, το 17% των Ελλήνων είναι ήδη στη ζώνη της φτώχειας: Οι φτωχότεροι δαπανούν το 58,1% του εισοδήματός τους για στέγαση και διατροφή, ενώ οι πλουσιότεροι μόνο το 36,3%. 

Με άλλα λόγια, η χώρα που βρίσκεται στην πρώτη θέση (αναλογικά με το ΑΕΠ της, πάντα) στα χρήματα που «έριξε» στην αγορά, ταυτοχρόνως βρίσκεται στην πρώτη τετράδα της αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων. Και, αν δείχνουν κάτι αυτά τα δύο στοιχεία αν ιδωθούν συνδυαστικά, αυτό είναι πως πολλά εκ των 50 δισεκατομμυρίων που κομπορρημονεί ότι έδωσε η κυβέρνηση, κατευθύνθηκαν σε ανθρώπους και επιχειρήσεις που δεν τα είχαν ανάγκη και τα στερήθηκαν άλλοι, που βυθίζονται στο χείλος της καταστροφής.