Κοινά φάρμακα αφήνουν μόνιμο «αποτύπωμα» στο έντερο, διαπιστώνει μελέτη

Κοινά φάρμακα που είχαν ληφθεί πριν από χρόνια μπορούν να αφήσουν μόνιμο «αποτύπωμα» στο μικροβίωμα του εντέρου. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν ερευνητές από το Ινστιτούτο Γονιδιωματικής του Πανεπιστημίου του Τάρτου στην Εσθονία.

Οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα κοπράνων και αρχεία συνταγογραφήσεων από περισσότερους από 2.500 συμμετέχοντες στη Μικροβιοτική ομάδα του Εσθονικού Βιοτραπεζιού (Estonian Biobank) και ανακάλυψαν ότι τα περισσότερα φάρμακα που εξετάστηκαν συσχετίζονταν με αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου.

Πολλές από αυτές τις αλλαγές παρέμεναν για χρόνια αφού είχαν σταματήσει να τα λαμβάνουν οι ασθενείς. Η επίδραση δεν περιοριζόταν μόνο στα αντιβιοτικά- αντικαταθλιπτικά, β-αναστολείς, αναστολείς αντλίας πρωτονίων και βενζοδιαζεπίνες άφηναν μόνιμο «αποτύπωμα» στο μικροβίωμα.

Η σημασία του ιστορικού της φαρμακευτικής αγωγής στην έρευνα για το μικροβίωμα

«Οι περισσότερες μελέτες για το μικροβίωμα εξετάζουν μόνο τα φάρμακα που λαμβάνουν οι ασθενείς εκείνη τη στιγμή, αλλά τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η προηγούμενη χρήση φαρμάκων μπορεί να είναι εξίσου σημαντική και αποτελεί έναν εξαιρετικά ισχυρό παράγοντα για τις ατομικές διαφορές στο μικροβίωμα κάθε ατόμου», δήλωσε ο Δρ. Όλιβερ Αασμέτς, κύριος συγγραφέας της μελέτης.

Διαπιστώθηκε επίσης πως οι βενζοδιαζεπίνες, οι οποίες συνταγογραφούνται συχνά για τη θεραπεία του άγχους, επηρέαζαν το μικροβίωμα σε βαθμό παρόμοιο με εκείνον των ευρέος φάσματος αντιβιοτικών. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι φάρμακα της ίδιας κατηγορίας, όπως η διαζεπάμη και η αλπραζολάμη, μπορεί να διαφέρουν ως προς τον βαθμό με τον οποίο διαταράσσουν τις μικροβιακές κοινότητες.

Επιβεβαίωση μακροχρόνιων μικροβιακών αλλαγών

Δείγματα παρακολούθησης από ένα υποσύνολο συμμετεχόντων επιβεβαίωσαν ότι η έναρξη ή η διακοπή ορισμένων φαρμάκων προκαλούσε προβλέψιμες μικροβιακές αλλαγές, υποδεικνύοντας αιτιακή σχέση. Παρά το μικρό μέγεθος του δείγματος στη δεύτερη ανάλυση, οι συγγραφείς μπόρεσαν να επαληθεύσουν τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις των αναστολέων της αντλίας πρωτονίων, των εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης και των αντιβιοτικών, όπως οι πενικιλίνες.

«Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη συστηματική αξιολόγηση των μακροχρόνιων επιδράσεων των φαρμάκων στο μικροβίωμα βασισμένη σε πραγματικά ιατρικά αρχεία», δήλωσε η καθηγήτρια Έλιν Οργκ, συν-συγγραφέας της μελέτης. «Ελπίζουμε ότι αυτό θα ενθαρρύνει τους ερευνητές και τους κλινικούς γιατρούς να λαμβάνουν υπόψη τους το ιστορικό φαρμακευτικής αγωγής ενός ασθενούς όταν ερμηνεύουν δεδομένα μικροβιώματος» κατέληξε η Οργκ.