Γρίπη H3N2 – Συμπτώματα και θεραπεία

Το νέο στέλεχος της γρίπης Η3Ν2 είναι ένας υπότυπος του τύπου Α και είναι πολύ επιθετικό στέλεχος της γρίπης, το οποίο μεταδίδεται αερογενώς, με σταγονίδια, με αερομεταφερόμενους ιούς με την επαφή με μολυσμένες επιφάνειες και με άγγιγμα προσώπου (μύτη, στόμα, μάτια). Ο ιός της γρίπης Α ; έχει δύο σημαντικές επιφανειακές πρωτείνες: την Η =Αιμαγλουτινίνη και την Ν= Νευραμινιδάση. Αυτές οι πρωτείνες βοηθούν τον ιό να προσκολληθεί στα ανθρώπινα κύτταρα και στη συνέχεια να εξαπλωθεί από το ένα κύτταρο στο άλλο. Αυτός ο συνδυασμός καθιστά τον ιό της γρίπης Η3Ν2 διαφορετικό από τον ιό Η1Ν1 και από άλλους ιούς της γρίπης. Η γρίπη αυτή εμφανίζεται κυκλικά στην Ινδία, τόσο την εποχή των μουσώνων, όσο και κατά τη διάρκεια του χειμώνα, και κατά τη διάρκεια της σχολικής περιόδου. Ο ιός της γρίπης είναι μεταλλασσόμενος γι’αυτό παιδιά που είχαν μολυνθεί πέρυσι με τον ιό, μπορεί να μολυνθούν και φέτος με το νέο στέλεχος. Αυτή την εποχή παρουσιάζεται μία έξαρση της επιδημίας στην Αγγλία και ειδικά στο Λονδίνο όπου σύμφωνα με τις Υγειονομικές Αρχές 1715 κρούσματα με γρίπη Η3Ν2 κάνουν εισαγωγή στα νοσοκομεία.

Προκαλεί συμπτώματα όπως υψηλός πυρετός, ρίγη, μυαλγίες, αρθραλγίες, ξηρός βήχα, πονόλαιμος, κόπωση, πονοκέφαλο και πεπτικά προβλήματα (ναυτία, έμετος, διάρροια, ειδικά στα παιδιά), καταρροή, ρινική συμφόρηση, πρησμένοι λεμφαδένες. Λιγότερο κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν θωρακική δυσφορία, κόκκινα πρησμένα μάτια και ζάλη λόγω αφυδάτωσης. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να διαρκέσουν και δύο εβδομάδες. Εδώ, θα πρέπει να αναφερθεί η διαφορική διάγνωση με τη λοίμωξη από τον ιό Covid19 στα εξής σημεία :η γρίπη έχει πολύ ξαφνική έναρξη, επίσης προκαλεί ισχυρότερο πόνο στο σώμα και υψηλότερο πυρετό, ενώ η μόλυνση από τον ιό Covid 19 προκαλεί απώλεια όσφρησης

Η γίνεται με κλινική εξέταση από τον θεράποντα ιατρό, και με εργαστηριακές εξετάσεις, όπως τεστ αντιγόνων ή PCR (Polymerase chain reaction), για επιβεβαίωση.

Για τη θεραπεία της γρίπης συστήνονται ξεκούραση, άφθονα υγρά, για ενυδάτωση, αντιπυρετικά και παυσίπονα (παρακεταμόλη και ιβουπροφαίνη). Βεβαίως σε άτομα υψηλού κινδύνου ή σε άτομα με χρόνιες νόσους μπορεί να απαιτηθούν αντιικά φάρμακα όπως (zanamivir, oseltamivir), τα οποία πρέπει να χορηγηθούν νωρίς εντός 48 ωρών, για την πρόληψη επιπλοκών, ενώ τα αντιβιοτικά δεν παρέχουν καμία προστασία. Επίσης συνιστάται ο ετήσιος εμβολιασμός ο οποίος πρέπει να γίνεται ως τον Ιανουάριο του κάθε έτους για αποτελεσματική πρόληψη.

Marianna Diomidous MD, RN, MPH, MSc, PhD
Professor Emeritus of Epidemiology & Public Health
Department of Public Health
Faculty of Nursing
National and Kapodistrian University of Athens