Ανακάλυψη ενός παράξενου δεινόσαυρου καλυμμένου με αγκάθια που έζησε στο Μαρόκο πριν από 165 εκατομμύρια χρόνια

Πριν από περίπου 165 εκατομμύρια χρόνια, σε μια παράκτια πεδιάδα πλημμυρών σε αυτό που είναι τώρα το Μαρόκο, έζησε ένας από τους πιο παράξενους δεινόσαυρους που υπήρξαν ποτέ. Το σώμα του ήταν καλυμμένο με πανοπλία και αγκάθια  , μερικές από τις οποίες έφταναν σχεδόν το ένα μέτρο σε μήκος, σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο γνωστό πλάσμα.

Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν τα απολιθωμένα λείψανα ενός δεινοσαύρου της Ιουρασικής περιόδου στα Όρη Άτλαντα κοντά στην μαροκινή πόλη Μπουλεμάν και τον ονόμασαν «Σπικομέλους». Με μήκος περίπου τέσσερα μέτρα και βάρος μεταξύ ενός και δύο τόνων, ο «Σπικομέλους» είναι το παλαιότερο γνωστό μέλος μιας ομάδας θωρακισμένων, σαν τανκ δεινοσαύρων που ονομάζονται αγκυλόσαυροι, κοντοί, αργοκίνητοι φυτοφάγοι που περπατούσαν στα τέσσερα πόδια.

“Η πανοπλία του Σπικομέλους είναι εκπληκτικά παράξενη, σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο δεινόσαυρο – ή οποιοδήποτε άλλο ζώο, ζωντανό ή νεκρό, που έχουμε ανακαλύψει ποτέ”, δήλωσε ο παλαιοντολόγος Ρίτσαρντ Μπάτλερ του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία, ο οποίος ήταν συν-επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature.

«Όχι μόνο είχε μια σειρά από μακριές, αιχμηρές άκρες σε κάθε πλευρά του, ένα χαρακτηριστικό που δεν παρατηρείται σε κανένα άλλο ζώο, αλλά είχε επίσης άκρες σαν καρφιά στο μήκος των μπαστουνιών του γκολφ που προεξείχαν από ένα κολάρο γύρω από τον λαιμό του».

Αυτή η εντυπωσιακή, προεξέχουσα πανοπλία μπορεί να εξυπηρετούσε διπλό σκοπό: πρώτον, ως άμυνα ενάντια σε μεγάλους σαρκοφάγους δεινόσαυρους και δεύτερον, ως έλξη ζευγαρώματος.

Ο Μπάτλερ εξήγησε: «Η πανοπλία αναμφίβολα είχε αμυντική λειτουργία, αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς αυτές οι άκρες μήκους ενός μέτρου γύρω από τον λαιμό θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για άμυνα. Μοιάζουν με φονικό εργαλείο με έναν πολύ υπερβολικό τρόπο».

Η παλαιοντολόγος σπονδυλωτών και κύρια συγγραφέας της μελέτης, Σουζάνα Μέιντμεντ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο, δήλωσε ότι τα μέρη που δεν έχουν σαφή λειτουργία και που φαίνονται λίγο ενοχλητικά σε ζωντανά ζώα, όπως τα κέρατα ενός ελαφιού ή η ουρά ενός παγωνιού, συνήθως συνδέονται με το σεξ.

Πρόσθεσε, «Είναι πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν σε επιδείξεις ερωτοτροπίας ή ζευγαρώματος ή σε μάχες εναντίον μελών του ίδιου είδους κατά τη διάρκεια αγώνων ζευγαρώματος».