Εάν ο Μητσοτάκης καταφέρει η διαγραφή Σαμαρά να μην έχει επιπτώσεις, ίσως θα μπορούσε να ξεκινήσει το διάλογο με τον Ερντογάν. Αλήθεια όμως πόσο έτοιμη είναι οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να βάλει σε τροχιά λύσης και κατεύθυνσης προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης την ελληνοτουρκική διαφορά και να την πάει μέχρι τέλους; Δηλαδή την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης; Ακόμα και αν η Ελλάδα το πάρει απόφαση θεωρεί κανείς ότι αντίστοιχα η Τουρκία θα συναινέσει; Για να υπάρξει λύση θα πρέπει η Άγκυρα – μεταξύ άλλων – να παραδεχθεί ότι η «Γαλάζια Πατρίδα» δεν υπάρχει, να ακυρώσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, να μην θέσει θέμα αποστρατικοποίησης των νησιών, αλλά και να αποδεχθεί ότι θα πάει σε διεθνή διαιτησία για μία και μόνο διαφορά αυτή των θαλασσίων ζωνών. Ακόμα να εγκαταλείψει τη θεωρία των γκρίζων ζωνών και να πάψει να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία επί δεκάδων νησιών και βραχονησίδων.
