Υπάρχει και η προσφορά προς την πατρίδα…

Η πολιτική αντιπαράθεση με επίκεντρο τον επικεφαλής της ΔΕΗ
Γιώργου Στάσση για τον παχυλό μισθό του και για το «ανάκτορο»
που χτίζει στην Τζιά φέρνει στην επιφάνεια ένα θέμα που φαίνεται
πως κάποιοι αγνοούν προκλητικά. 

Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή: η κυβέρνηση «απαντά» με
δύο επιχειρήματα: το ένα προέρχεται από κύκλους της ΔΕΗ και
αφορά στο ότι η συγκεκριμένη επένδυση είχε αδειοδοτηθεί πριν
γίνουν οι εκλογές και πριν να αναλάβει καθήκοντα στη ΔΕΗ ο κ.
Στάσσης, το άλλο είναι το κλασικό επιχείρημα για να δικαιολογηθεί
κάθε πρόσληψη «golden boy»: «μα καλά, δεν θέλουμε ικανά
στελέχη που να έχουν δοκιμαστεί στο αμόνι της ελεύθερης αγοράς
για να αναλάβουν τις δημόσιες επιχειρήσεις μας και να τις πάνε
ένα βήμα πιο μπροστά;», εξανίστανται πολλοί κυβερνητικοί,
εξηγώντας ότι αν θέλουμε ικανούς και «ψημένους» στην ελεύθερη
αγορά, τότε οι δημόσιες επιχειρήσεις θα πρέπει να προσφέρουν
αντιστοίχως μισθούς όπως εκείνοι της ελεύθερης αγοράς. 

Σε πρώτη ανάγνωση, το δεύτερο επιχείρημα φαίνεται να
«ακουμπά» στην πραγματικότητα. Ωστόσο, τα πράγματα είναι
κάπως διαφορετικά: βλέπετε, στην παρούσα συγκυρία, με τη
«βροχή» αποκοπών ρεύματος και την απελπισία να έχει διαχυθεί
στην κοινωνία για τους λογαριασμούς που φτάνουν σε κάθε
νοικοκυριό, είναι αυτονόητο πως η ευαισθησία και το μέτρο του
λεγόμενου «ηθικού» έχουν ανέβει κατά πολύ. Άλλο πράγμα είναι,
μ’ άλλα λόγια, να παίρνει ένα χιλιάρικο τη μέρα ο επικεφαλής της
ΔΕΗ σε μία ευημερούσα κοινωνία και σε μία χώρα που τελεί σε
ανάπτυξη και άλλο είναι να τα παίρνει σε μία συγκυρία όπως αυτή.
Αφ’ ης στιγμής, παρά τις όποιες περγαμηνές μπορεί να έχει στην
ελεύθερη αγορά (και τις οποίες η στήλη δεν έχει κανέναν λόγο να
αμφισβητήσει) ο κ. Στάσσης ανέλαβε τα ηνία της ΔΕΗ με
κυβερνητική-πολιτική απόφαση, αυτό σημαίνει ότι από τον τρόπο
πρόσληψής του αναδεικνύονται και κάποιες συγκεκριμένες
ευθύνες: θα έπρεπε, για παράδειγμα, πριν καν ξεκινήσει αυτή η
συζήτηση για τις απολαβές του και τις real estate επενδύσεις του,
να έχει δώσει το καλό παράδειγμα εθελούσιας μείωσης των

αποδοχών του, ως μία συμβολική χειρονομία για να δείξει στην
κοινωνία ότι κατανοεί τα καθημερινά «ηλεκτροσόκ» που υφίστανται
νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Όπως, βεβαίως, και θα έπρεπε να
είχαν απολυθεί τα στελέχη του ΔΕΔΔΗΕ που έδιναν… μπόνους
στους εαυτούς τους για επίτευξη στόχων που οι ίδιοι έθεταν τρεις
μέρες πριν τελειώσει ο χρόνος, για να ξέρουν ότι θα ήταν βέβαιη η
επίτευξη των στόχων αυτών.

Όμως, πέραν της συγκεκριμένης κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης
που απορρέει από τον τρόπο με τον οποίο ανέλαβε ο κ. Στάσσης
επικεφαλής της ΔΕΗ, υπάρχει και κάτι ακόμη: ο τρόπος με το
οποίο διεξάγεται η συζήτηση για το πώς στελέχη της αγοράς
πρέπει να πληρώνονται όταν αναλαμβάνουν τη διοίκηση δημοσίων
επιχειρήσεων κρύβει κάτι βαθιά κυνικό: κι αυτό διότι από αυτή τη
συζήτηση απουσιάζει κάθε έννοια προσφοράς προς την πατρίδα.
Την ώρα, δηλαδή, που οι ίδιοι οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι
βρίσκονται στην πολιτική για να προσφέρουν στη χώρα,
νομιμοποιούν για τα στελέχη των δημοσίων επιχειρήσεων την
λογική του «εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν». Ε, λοιπόν, όχι:
προφανώς δεν λέει κανείς ότι η ΔΕΗ ή άλλες δημόσιες
επιχειρήσεις θα πρέπει να διοικούνται από κομματικούς
εγκαθέτους ή από στελέχη που παίρνουν τον βασικό. Ωστόσο, θα
πρέπει να διοικούνται από ανθρώπους που, έστω για 2, 3 ή 4
χρόνια της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας, θα βάλουν πάνω
από το πόσα παίρνουν το τί μπορούν να προσφέρουν στην
πατρίδα τους αναλαμβάνοντας τη διοίκηση μίας δημόσιας
επιχείρησης. Αν δεν μπορούν να σκεφτούν έτσι, ας μείνουν στην
«ελεύθερη αγορά», μαζί με τις περγαμηνές και τους παχυλούς
μισθούς τους. Αν δεν μπορούν να αντιληφθούν τις διαφορές του να
υπηρετείς σε μία δημόσια επιχείρηση, τότε δεν τούς χρειαζόμαστε.