Το σχέδιο της κυβέρνησης είναι απλό, ορατό δια γυμνού οφθαλμού και αυτονοήτως δεν χρειάζεται να είναι κανείς μύστης του κυβερνητικού ρεπορτάζ για να προδιαγράψει τις εξελίξεις: ο Κυριάκος Μητσοτάκης ελπίζει ότι συν τω χρόνω, το σκάνδαλο των υποκλοπών θα «ξεφουσκώσει» και, στο μέτρο που δε θα «σκάσουν» κάποιες μαρτυρίες ή στοιχεία που θα φέρουν τα πάνω- κάτω, η κυβέρνησή του θα καταφέρει να το ξεπεράσει. Εξάλλου, ο πρωθυπουργός ενδεχομένως έχει λόγους να ελπίζει ότι η εξέλιξη των πραγμάτων θα είναι αυτή, αφού ως τώρα η κυβέρνησή του έχει επιδείξει αξιοσημείωτη αντοχή –ακόμη και το αρχικό σοκ του περασμένου καλοκαιριού για τις υποκλοπές κατάφερε, μετά τη ΔΕΘ, να το απορροφήσει πολιτικά και δημοσκοπικά, όπως είχαν δείξει οι δημοσκοπήσεις της τοτινής περιόδου.
Όμως, τα πράγματα τώρα δεν είναι τόσο απλά. Κι αυτό διότι τώρα δεν μιλάμε απλώς για τις αποκαλύψεις του «Documento». Πέραν του Κώστα Βαξεβάνη και της σπουδαίας ερευνητικής δουλειάς του ίδιου και των συνεργατών του, στο χορό των αποκαλύψεων και της δημοσιογραφικής διερεύνησης της υπόθεσης έχουν μπει σχεδόν οι μισές εφημερίδες. «Βήμα», «Νέα», «Εφημερίδα των Συντακτών», αλλά και «Καθημερινή», όπως επίσης και άλλα ΜΜΕ και οι ιστοσελίδες ερευνητικής δημοσιογραφίας (insidestory, reporters united κ.α.) επιχειρούν δια των συναδέλφων που ερευνούν το θέμα να ρίξουν κι άλλο φως στην υπόθεση.
Και πράγματι, το θέμα τώρα έχει ξεφύγει από τις λίστες και την ονοματολογία και έχουν αρχίσει να προστίθενται αρκετές ακόμη ψηφίδες στο παζλ του σκανδάλου: έχουμε αναφορές για απόρρητες συμβάσεις, για συλλειτουργία ΕΥΠ-Predator στο περίφημο «safe house» της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στη Αγία Παρασκευή, έχουμε στον «αέρα» ακόμη και ονοματεπώνυμα αποσπασμένων αστυνομικών που συνεργάζονταν με τους συντελεστές των εταιρειών που έφεραν και διαχειρίζονται το παράνομο λογισμικό στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, σιγά σιγά, όλο και περισσότερα κομμάτια εντάσσονται στο μωσαϊκό και έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται η εικόνα. Και αυτή «δείχνει» Μητσοτάκη.
Τώρα, λοιπόν, με την τροπή που πήρε η υπόθεση, αν ο πρωθυπουργός επιμείνει στην ίδια γραμμή, τότε θα κινδυνεύσει να πέσει στον λάκκο που ο ίδιος σκάβει. Μέχρι τώρα, ο πρωθυπουργός ελέγχεται είτε γιατί ήξερε και ενορχήστρωσε όλο αυτό το πολυπλόκαμο δίκτυο υποκλοπών, είτε γιατί δεν ήξερε και δεν κατάφερε να ελέγξει τί γινόταν στο διπλανό του γραφείο στο Μέγαρο Μαξίμου. Η κυβερνητική γραμμή «για όλα φταίει ο Δημητριάδης» έχει εκ των πραγμάτων αποδώσει στον πρωθυπουργό την ιδιότητα του ανυποψίαστου –και ως εξ αυτής, ανεπαρκούς, αφού παραδέχεται ότι δεν είχε πάρει μυρωδιά μία τέτοια, πελώριων διαστάσεων, επιχείρηση υποκλοπών σε βάρος της μισής Αθήνας. Φυσικά, οι πολιτικές επιπτώσεις αυτής της έμμεσης παραδοχής ότι δεν είχε πάρει μυρωδιά, είναι βαριές.
Βαρύτατες. Ουδείς, άλλωστε, πρωθυπουργός δικαιούται να είναι –ή να δηλώνει- ανυποψίαστος.
Όμως, όσο οι αποκαλύψεις συνεχίζονται και όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη στάση του ενισχύει τις κατηγορίες ότι επιχειρεί να «κουκουλώσει» την υπόθεση, τόσο έρχεται πλησιέστερα στο άλλο σενάριο: στο να ήξερε τα πάντα εξαρχής. Και αν όσο μπαίνουν κι άλλες ψηφίδες στο μωσαϊκό της υπόθεσης, ενισχυθεί αυτή η εκδοχή, τότε ο πρωθυπουργός θα έχει ακόμη βαρύτερες επιπτώσεις. Γιατί, αν είναι μία φορά κακό να μην έχει πάρει χαμπάρι τίποτα, τότε είναι δέκα φορές κακό και επονείδιστο να αποκαλυφθεί ότι είναι ο «εθνικός κοριός». Γιατί τότε, δε θα μπορεί καν να σταθεί στο Μέγαρο Μαξίμου.
Τούτων δοθέντων, ο πρώτος που έχει συμφέρον να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εκτός, βεβαίως, αν ξέρει την εικόνα του παζλ πριν μπουν όλα τα τα κομμάτια στη θέση τους.
